บ่นมาเถอะ หากช่วยคุณมิ๋ง มิ๋ง ให้หายเบื่อได้

ความเบื่อ ของคุณผมอ่านทุกบรรทัดเลยครับ

อ่านแล้วหายเบื่อดีนะครับ... อยากให้เบื่ออีกนะ แล้วอย่าเก็บไว้ เอามาเขียนให้อ่านกัน  จะได้เข้าใจทุกข์ (เบื่อ) แล้วเป็นเพื่อนกันข้ามความทุกข์ไปได้ด้วยกันทุกคน

ขอบคุณมากมายคุณคนรับผลส้ม

วันนี้ มิ๋งๆจะไปเทวาลัยอีกล่ะ

ไปมาทุกวันเลยช่วงนี้

เพราะอาทิตย์หน้าเปิดเรียนแล้ว คงจะไปได้ไม่บ่อย

ตอนนี้โอกาสมีมากมายเลย ไปก่อง เหอๆ

สบายใจที่จะไปอย่างแรง

ก้าวขาเข้าไปแล้วสบายใจอย่างแรง

แค่เดินเข้าไปก็รู้สึกดีแล้วอ่ะ มีความสุข

ทำไมเวลาไปเทวาลัยแล้วรู้สึกว่า

"กลับมาบ้านแล้วค้าบ"

สบายใจอย่างบอกไม่ถูก มีความสุขโดยที่ไม่ทราบสาเหตุ

เวลาทุกข์ทีไร เมื่อย่างก้าวเท้าเข้าไปเทวาลัย

รู้สึกทุกข์นั้นได้รับการบรรเทาลง

แล้วยิ่งได้นั่งสมาธิด้วยแล้ว

ความรู้สึกนึกคิดที่ว่า "ทุกข์" นั้น

ค่อยๆเบาบางลง

พอถึงคิวที่จะเข้าไปปรึกษาอาจารย์

กลับสบายใจจนไม่รู้จะปรึกษาอะไร

ความสบายใจ ความสุขโดยไร้เหตุผล

เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ

แต่...

ทุกๆวันนี้ ปราถนาที่จะ "กลับบ้าน" อยู่ในทุกๆลมหายใจ

สักวันนึงเราจะได้พูดว่า

"ถึงบ้านแล้วค้าบ"

วันนี้มิ๋งๆ นั่งย้อนอ่านกรูทู้เก่าๆของตันตระดูอ่ะคับ

แล้วแบบว่า น่าสนใจเยอะแยะเลย

ไม่ว่าจะเป้นเรื่องของทุกข์ในหลายๆรูปแบบ

ความประทับใจของผู้คนที่ได้เข้าไปที่เทวาลัย

แล้วก็ "ผลส้ม" ต่างๆเลิศรสทุกผล

ฯลฯ

มิ๋งๆรู้สึกว่า มนุษย์เราทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจเรา

เป็นเรื่องจริงๆ ดังคำที่มิ๋งๆได้รับมาจากอาจารย์หลายๆท่านเลย

มะวานก็ได้ปรึกษาอาจารย์ท่านนึง

ท่านก็แนะนำมาอย่างนี้เช่นกัน

ทั้งๆที่ตอนแรกเริ่มคุยกะอาจารย์ท่าน

มิ๋งๆ ทุกข์ มากๆเลยก้ว่าได้ และ ทุกข์ นั้นก็เกิดขึ้น ณ ที่แห่งนั้นด้วย(ด้วยโทรศัพท์)

อาจารย์อ่านก็ในคำแนะนำมากมายจริงๆ

สบายใจอีกขึ้นเป็นภูเขาเลย

แล้วก็ได้รับคำสอนให้กลับมาคิดทบทวนดูหลายๆอย่าง

ทั้งในเรื่องต่างๆ การนำมาปรับใช้กับชีวิต

แล้วก็เรื่องการปรับมุมมอง ทัศนคติความคิดด้านอื่นๆ

มนุษย์เราจะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น

แล้วข้อเสียของคนส่วนใหญ่เลยเท่าที่มิ๋งๆพอจะสังเกตเหน

คนเรามักจะอยากที่จะรู้ลึกๆในสิ่งที่ไม่ได้เป็นประโยชน์กับตัวเราเลย

อาจารย์ท่านบอกมาอีกว่า บางอย่างเราควรที่จะรู้หรือไม่นั้นตัดสินจาก

รู้ไปทำไม?

มีประโยชน์กับเรามั้ย?

ปรับเข้ามาใช้กับตเวราได้รึเปล่า?

เพราะบางเรื่องมนุษย์เรารู้แค่ "ผิวๆ" ก็เพียงพอแล้ว

ดั่งเช่นที่ได้อ่านในกระทู้เก่าๆ

เรื่องบางเรื่องที่ไม่ควรรู้แต่ส่งผลดีให้กับตัวเรามันดีก่าการที่เรารู้แต่ไมได้เกิดประโยชน์กับตัวเราเลย

ย้อนอ่านแล้วทำให้คิดอะไรได้อีกเยอะเลย

รู้สึกว่า สิ่งที่มิ๋งๆมอง สิ่งที่มิ๋งๆคิด

มันมุมแคบมากๆเลย

ต่างคนต่างสมองต่างมุมมองต่างความคิด

รู้จักและทำความเข้าใจกับมันมันก็ไม่มีทั้งทุกข์และเรื่องเศร้าใจ

ฮ่าห์.......รู้สึกได้เรียนรู้อะไรอีกมากมาย

แล้วก็จิงอย่างที่เคยได้อ่านเจอ(ในสักกระทู้นึง)

ที่คุณคนรับผลส้มเคยเขียนไว้(รึเปล่าไม่แน่ใจ)

ประมาณว่า พอได้รับผลส้มแล้วก็อยากได้อีกเรื่อยๆ

อะไรประมาณนี้อ่ะ แบบว่า เสพย์ติดผลส้ม เหอๆ

อ้อ เพิ่งนึกได้

ทุกอย่างในเทวาลัยเท่าที่สังเกตและอ่านมาเรื่อยๆ

เหนว่า ขึ้นอยู่กับ "ศรัทธา" ของแต่ละคน

สิ่งใดที่เชื่อว่ามีจริงเป็นจริง สิ่งนั้นก็ดีกับตัวผู้ศรัทธาเอง

โดยที่บางสิ่งบางอย่างอาจจะยังไม่เกิดตามที่ขอพรไว้

แต่เผิญว่ามีความสุขกับ "ศรัทธา" ที่มีต่อองค์มหาเทพท่าน

น่าสนใจๆๆๆ "ศรัทธา" ของคนเรา

มิ๋งๆ รู้สึกสนใจสิ่งต่างๆที่ "ตันตระเทวาลัย" ค่อยๆสั่งสอนมาทีละนิดแระ

แต่มันก็ยิ่งคิดแล้วยิ่งมีแต่ปัญหาคาใจเรื่อยๆ

สนุกดีๆ รู้สึกอยากคิดต่อไปเรื่อย มีความสุข

นี่ใช่มั้ยคับ ที่เรียกว่า ทุกข์สุขอยู่ที่ใจเราคิด

บางคนอาจจะมองว่าเรื่องที่มิ๋งๆกะลังคิดและทำอยู่เปนเรื่องน่าเบื่อ(ทุกข์)ของเขา

แต่มันกลับกลายเป็นความสุขของมิ๋งๆ

เอ้อ...แปลกดี แต่มันก็คือ "ความจริง"

หุหุ คือว่าวันนี้ เมื่อกี๊(ประมาณสองชั่วโมงที่แล้วก่าๆ)

เข้าไปในไฮไฟว์มา แล้วสังเกตเหนว่า

ใครสักคนในนั้นมีไฮไฟว์แล้วเราก็แอดไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

แล้วท่านก็acceptมาเปนที่เรียบร้อย

แล้วพอเข้าไปดู แล้วจากการที่นั่งอ่านย้อนไปเรื่อยๆ

ก็เดาได้ว่าเป็นของท่านใด เหอๆ

ด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

มิได้ประสงค์จะลบหลู่แต่ประการใด

ยิ่งเคารพมากขึ้นครับ

วันนี้ไม่ได้ไปเทวาลัยก็เลย...รู้สึกแปลกๆ

พรุ่งนี้ไม่ได้แระ ต้องไปยังไงก็ต้องไป

ประหนึ่งว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

อ้อใช่...แล้วก็ได้แอดไฮไฟว์ของอาจารย์สองท่านไปแล้วด้วย

ส่วนท่านอื่นๆ กะลังควานหาว่ามีใครมีไฮไฟว์มั่ง

เหอๆ จะได้มีไว้ประดับบารมีในเฟรนด์

ด้วยความเคารพในท่านอาจารย์ทุกๆท่าน

เอ้อใช่ ช่วงนี้แปลกประหลาดอย่างไรก็มิทราบได้

มีแต่คนมาปรึกษาปัญหาชีวิต ถามนู่นนี่นั่นกะเรา

เหอๆ เรายังเอาตัวเองรอดได้ไม่ถึงไหนเลย

ยังต้องพึ่งท่านอาจารย์อีกมากมาย

แต่เราก็ช่วยเค้าเท่าที่ช่วยได้ล่ะ แนะนำเท่าที่ควรจะทำ

แล้วก็แอบซ่อนคำสอนที่เราได้รับมาจากท่านอาจารย์

ให้กับเขาเหล่านั้นไป แต่ในรูปแบบคำพูดธรรมดา

มิใช่ปรัชญาที่เราได้รับมาโต้งๆอย่างนั้น

พวกเขาก็เหมือนจะเข้าใจดีนะ แต่ไม่รู้ว่าจะปรับใช้กันได้ไหม

อ่า.....แล้วก็มีอยู่คนนึง เค้ายังไงก็ไม่รู้

แลดูจะกลุ้มใจเรื่องชาติก่อนเค้ามาก

เราก็นึกได้อย่างที่ท่านอาจารย์เค้าเลยสอนไว้

จะรู้ไปทำไม ในเมื่อเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้

นั่งฟังเขาบ่นมาตั้งนานสองนาน(ไม่ได้รังเกียจนะ รับฟังเต็มใจ)

มันก็มีอยู่แค่ว่า เค้าเชื่อบุคคลที่เรียกตนเองว่าหมอดู

บอกว่าจะเกิดนั่นนี่โน่น เพราะอดีตทำนุ่นนี่นั่นไว้

ฯลฯ

เราก็นั่งฟังอย่างใจจดจ่อ + วิเคราะห์ตามความรู้สึก

แล้วนำมาประมวลผลรวมกับคำสอนที่ท่านอาจารย์สอนมา

คำตอบที่ได้ก็แจงให้เขาฟัง

แต่มิ๋งๆ บอกไปแบบให้เขาได้คิดอ่ะ

ก็เลยไม่รู้ว่าจะเข้าใจได้มากแค่ไหน

เหนเขาบอกว่าเขารู้สึกดีขึ้น ได้คำแนะนำใหม่ๆ

อืมมม ก็ดีใจด้วย อยากให้เขานำไปใช้ได้จัง

เราว่าเราตีความในมุมมองที่เรามองง่ายๆของเราแล้วนะ

คิดว่าเขาน่าจะนำไปใช้ได้ล่ะ

อย่างเรื่อง "ทำไมใบไม้จึงไหว"

อันนี้ถามเขาไปโต้งๆเลย เหอๆ

ขออภัยนะคับหากเปนการละเมิดอะไรต่างๆ มิ๋งๆมะทราบอ่ะคับ

เค้าตอบกลับมาทันทีว่า "ลมมันพัด"

อุ้วว้าว พระเจ้ายอร์ชมันเป๊ะเริ่ด

มันก็ไม่ผิดใช่มะ ต่างคนต่างมุมมอง

มิ๋งๆก็บอกไปว่าแต่มุมมองมิ๋งๆมันมองอีกแบบ

เพราะ เราไปมองมัน จึงเหนว่ามันไหว

เท่านั้นล่ะ โอ้โหวววววว

เค้าแลดูจะเก๊ตในคำสอนของท่านอาจารย์ที่มิ๋งๆได้บอกเขาเลย

แทบจะไม่ต้องพูดอะไรต่อ เหมือนเขาจะเข้าใจเลยอ่ะ

ว่าสิ่งที่เขากะลังทุกข์อยู่เป็นเพราะตัวเขาเอง

มัวแต่ไปสนใจเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่อง(ในมุมมองคนอื่น แต่เป็นเรื่องในมุมมองของเขา)

มิ๋งๆไม่ได้ดูถูกความทุกข์ของเขา เพราะท่านอาจารย์สอนอีกนั่นล่ะ

ว่าทุกข์ของคนเราไม่เหมือนกัน หนักเราเบาเขา อาจจะเบาเขาแต่หนักเรา

แล้ววิธีแก้ก็ต่างกัน ตามทุกข์ของแต่ละคน

อื้ม โอคเก๊ต เข้าใจแล้วก็ดี

มิ๋งว่าเขาน่าจะยิ้มได้บ้างล่ะ เพราะมิ๋งๆยิ้มก่อนแล้ว เหอๆ

ที่เหนเขาบอกว่า เขารู้สึกดีขึ้น สบายใจมากขึ้น

แล้วเขาก็สาธยายความรู้สึกที่เขาสบายใจให้มิ๋งๆฟังอีกเปนสอบๆบรรทัด

อ่อลืมบอก...คุยเอ็มกันน่ะครับ เหอๆ

รู้สึกดีจัง ที่อย่างน้อยๆเราคนตัวเล็ๆก็ช่วยอะไรคนอื่นได้บ้าง

ด้วยการนำประสบการณ์จากการมาเทวาลัยและศึกษาคำสอนต่างๆของท่านอาจารย์

แล้วนำไปปรับใช้กับตัวมิ๋งๆเอง แล้วสามารถแนะนำคนอื่นได้บ้าง

มีประโยชน์กับเขาบ้างละ เหอๆ

แล้วก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องแระ

"สิ่งที่ต้องทำ กับ สิ่งที่อยากทำ"

อื่มมมมมมมมมมม

มิ๋งต้องทำหน้าที่ให้ลุล่วงก่อน

ก่อนที่จะทำในสิ่งที่อยากทำ

รู้สึกเหมือนโดนบังคับอย่างไรก็ไม่ทราบ

แต่ว่าที่ทำก็เพื่อตอบแทนบุพการีและเพื่อตัวเราเอง

เมื่อบรรลุผลสิ่งที่ต้องทำแล้ว

บุพการีท่านก็จะตามใจเราแระ เหอๆ

(หวังให้เป็นอย่างนั้นนะ)

จะได้ทำในสิ่งที่อยากทำสักที

บางอารมณ์ก็อยากดื้อด้าน ฝืนทำสิ่งที่อยากทำก่อน

แต่มาคิดๆดูแล้ว อะไรๆก็ยังไม่พร้อม

ทำไปก็ได้ไม่เต็มที่ มีอยู่สองมีกับสมองเดียว

แต่หลายงานก็ไม่ไหว งานที่ออกมาก็ไม่ดีเท่าที่ควร

ตอนนี้มิ๋งๆว่ามิ๋งๆทำในสิ่งที่พอจะทำได้ในสิ่งที่อยากไปก่อนจะดีก่า

จะได้ไม่เป็นการ เสียเวลาในบางช่วงโดยเปล่าประโยชน์

........

ตั้งแต่มาเทวาลัยครั้งแรก จนปัจจุบัน มิ๋งๆไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย รู้สึกดีจัง เพราะไม่ชอบเที่ยวอยู่แล้ว แล้วก็ไม่กินแอลกอฮอล์มานานมากๆแระ ดีใจๆ

ไม่ใช่เพราะอยากจะเปนคนดีถือศีลหรืออะไร

แต่มิ๋งเอาเวลาที่ไปเที่ยวตรงนั้นมานั่งสมาธิที่เทวาลัยซะทั้งหมดเลย เหอๆ มิ่งว่าความสุขของมิ๋งๆอยู่ที่นี่ล่ะคับ

โอ้ววววว "ท่านเจ้าบ้าน"

อ๊ากกกกก ดีใจๆ ขออนุญาตจดไว้แล้วนำไปคิดนะคับ

คำสอนของท่านเจ้าบ้าน

โอ้วๆ ได้รับ "ผลส้ม" ผลใหม่มาหนึ่งละ

ยังไม่รู้ว่ารสเป็นไง หุหุ

มาอ่านอีกแล้ว....

ดีใจครับที่คุณ มิ๋ง มิ๋ง เบื่ออีก

หุหุ ไม่ได้มาอัพเดทซะนานเรย

มัวแต่แบบว่าไปทำนู่นนี่นั่นโน่นเยอะแยะเรย

มีอารายมาอัพเดทแบบว่า อิอิ

เริงร่า มากเลยล่ะ แบบว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานี้

ไปทำมาหลายอย่างเลย แล้วแบบว่าลองไปนวดที่บ้านสุคนธรามาแล้วด้วย

นวดน้ำมันมหารัญจวน โอ้วววววว

แบบว่านวดเสร็จ เป๊ะมากเลยอ่ะ

ดีใจ๊ ดีใจสุดๆ ได้ในสิ่งที่ปราถนาทุกสิ่งเรยล่ะ

แล้วก็ทำพิธีหลายอย่างเลยช่วงอาทิตย์นี้

มีความสุขมากมาย ไม่ค่อยจะเบื่อแระ

กำลังมีความสุขเรยล่ะ

วันนี้ซักผ้าล่ะ เบื่อมากกกกกกก

ขี้เกียจสุดๆ ต้องหิ้วตระกร้าไปหลังบ้าน

โยนลงเครื่อง หยอดเหรียญแล้วรอเสด

เหอๆ แต่ก็ยังดีที่มีให้ซัก ดีก่าไม่มีไรทำเรย

วันนี้ก็หินข้าวไปมื้อเดียวตั้งแต่เที่ยงมาจนถึงตอนนี้

ขนมจีนน้ำยาสองชุด น้ำตกหมูย่างถุงนึง ข้าวเหนียวห่อนึง ไก่ย่างน่องนึง คอนเน่รสชีพอีกห่อใหญ่ ไมโลสองกล่อง

โอ้ววววววว อิ่มสุดๆ จัดว่ากินเสดอิ่มยันชาติหน้าเรย

เหอๆ อย่าเลียนแบบนะ เตือนแล้ว เด๋วทรมานจุกไส้

อยากไปเทวาลัยจังเลย แต่วันนี้วันอาทิตย์ จำศีลอยู่บ้านแระ

ซักผ้า เด่ววันจันทร์ จะเข้าไปอีก อิอิ

ไปนั่งสมาธิ ชอบๆ

เหอๆ เมื่อกี๊อ่านย้อนกระทู้เก่าๆเช่นเดิม

แล้วรู้สึกว่า ปราถนาที่จะเข้าไปรับใช้ท่าน

เพราะทุกวันนี้ที่ไปก็รู้สึกว่าตนเองไม่ได้สร้างประโชยน์อะไรให้กับตันตระเทวาลัยเลย

มิ๋งๆได้แต่ไปขอให้เมตตาตลอด แต่ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ขึ้นมา

ปราถนาที่จะมีประโยชน์กับทุกคนบ้าง

เฮ้อออ สักวันมิ๋งๆจะต้องได้รับโอกาสนั้น สักวัน

แต่ถึงกระนั้นก็สุดแล้วแต่วาสนาจะนำพามิ๋งๆ

ด้วยศรัทธาอย่างที่สุดของมิ๋งๆมีถวายแด่ท่าน

มิ๋งๆขอบ่นต่ออีกนะจ้ะ

ครือว่า นะมะกี๊ตั้งท่าว่าจะนอนแร้วล่ะ

แล้วแบบว่าดันคิดเรื่องอารายสารพันเยอะแยะก่อนนอน

ทำให้นอนไม่หลับเลย เหอๆ

อย่างแรกเลยอ่ะ เรื่องสตางค์กลัวจังเลยว่าจะไม่พอใช้

ต้องบริหารดีๆแระ หวาดผวามากมาย เด๋วจะไม่มีใช้จนสิ้นเดือนเอา

แล้วก็บังเอิญไปคิดเรื่อง...คนคนนึงขึ้นมา

มึนเรย เพราะว่าปราถนาจะให้เขาอยู่กับเรานานๆ

ไม่เชิงว่าจะเป็นเจ้าของนะ แต่แค่แบบว่าชอบเราอ่ะ

ชอบใครชอบไปเหอะ จะอะไรกะใครก็ไปเหอะ

แต่ให้เห็นเราเป็นหลักเป็นตออยุ่บ้างไง

เหอๆ แปลกอ่ะ ก็คล้ายกับเจ้าของอ่าล่ะ แต่มันไมได้อยากได้มาครองไว้เลยอ่ะ

เพราะจำคำสอนเสมอ ไม่มีใครเปนเจ้าของใครหรืออะไรในโลกนี้หรอก

แล้วก็จิงด้วย มิ่งๆก็ไม่อยากได้เขามาเลยนะ แต่ให้เหนว่าเรามีค่าในสายตาเขาบ้าง

เหอๆ ทุกข์นะ แต่น้อยกว่าแต่ก่อนเยอะเลย

ถ้าเป็นมะก่อนนะจะเปนแบบว่า กระวนกระวายมากมาย

ตอนนี้คิดว่าดีขึ้นเยอะเลยนะ

แล้วที่นอนไม่หลับนี่น่าจะเปนสาเหตุมาจากที่ว่า

วันนี้นอนทั้งวันเลยล่ะ แบบว่าว่างเยอะเกิน เหอๆ

ชอบอ่ะ ชอบๆ ชอบเขา หุหุ เจาจะจงเป้าหมายเดียวแระตอนนี้

มะก่อนจะหว่านแหกว้างๆเลย ตอนนี้ไม่ละ

เจาะจงคนเดียวก่อน เอาไปทีละคน

ฮ่าๆ จะให้แบบว่า ชอบเราจังเลย อารายแบบนี้ ฮ่าๆ

หลงตัวเองว่ะเรา ฮ่าๆ มีความสุขๆ

มิ๋งๆไม่สบาย ฮือๆ

หวัดกินสุดพลัง จะตายมะเนี่ย

แต่แค่เป็นหวัดหรอ ฮ่าๆ ไม่อาจทำให้เราเลิกอยากไปเทวาลัยได้หรอก

อื่มมมมมม เพิ่งตื่นล่ะ มี "ปลวก" โทรมาปลุก

อารมณ์เสียเป็นที่สุด เหอๆ แต่ก็มีความสุขดีแลดูมีค่าให้มันสนใจ

เอาเป็นว่า คุยกันกรุบกริบพอ แล้วหาใหม่ เชิ่ดๆ

มิ๋งๆ หิวจังเลย มีความ "ปราถนา" อยากกินข้าวป้าอ้วน

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ป้าแอบใส่ไรเข้าไปข้าวป่ะเนี่ย รู้สึกว่าเสพย์ติดข้าวป้าอ้วน

วันนี้มิ๋งๆไม่มีเรียนล่ะ เลยมาบ่นต่อ แบบว่าเบื่อ ตื่นซะเช้าเลย

วันหยุดนะเนี่ย โอย เพลีย

แต่ตื่นมาก็เจอเรื่องดีๆเลยล่ะ อิอิ

"เค้า" ที่เรา "ปราถนา" เมสเสจมาล่ะ

ดีใจ กรี๊ซๆ อิอิ จุ๊บๆ

มิ๋งไม่ได้บ้านะ แต่เกือบบ้าสุดๆ

มีฟามสุขๆ กินข้าวกินขนมอิ่มหนำสำราญ

ช่วงนี้พุงป่องแบบว่า "เห็นๆ" เลยอ่ะ

น่ากัวมาก แล้วแบบว่า หน้าไม่อ้วน แขนไม่อ้วน ขาไม่อ้วน สะโพกไม่ออก

ออกพุงสุดริด แต่เด่วนี้เริ่มละ

ตื่นเช้ามาพุงไม่ยุบ เริ่มจะอาวุโสแล้วเรอะ

ไม่นะ กรี๊ซซซซซซ มิ๋งๆมะยอมแก่

สมูธอีโบกด่วน หน้าเด็กสุดพลัง

เด๋วมาเมาท์(ระบายต่อ)

วันนี้มาระบายดึกหน่อยนะคับ

แบบว่าจิงๆแล้วมิ๋งๆอ่ะ ง่วงนอนตั้งแต่หัวค่ำแล้วล่ะ

แต่กระแดะไม่นอนไง นั่งเล่นคอมดูหนังฟังเพลงเล่นไฮไฟว์ไปเรื่อย

แล้วเมื่อตะกี๊ ก็ดันไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น รับรู้สิ่งที่ไม่ควรจะรับรู้

เพราะรับรู้มาแล้วจะไม่สบายใจ(ในระดับนึง)

ก็เป็นว่า รับรู้มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

และเครียดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วเช่นกัน

ก็เลยทำให้เข้าใจในคำสอนของท่านเจ้าบ้านมากขึ้นว่า

อะไร อะไร ก็ อะไร อะไร ใคร ใคร ก็ ใคร ใคร ฯลฯ

มิ๋งๆรู้สึกว่า มันเริ่มจะถึงจุดจบของสิ่งที่กำลังระเริงกับมันอยู่

ซึ่งสิ่งนี้มิ๋งๆก็ "เหมือนจะ" รับรู้ได้ในตั้งแต่เริ่มแล้วว่า

"จุดจบ" มันเป็นอย่างไร หากแต่ว่า มิ๋งๆเสร่อระเริงกับมันต่อ

เท่านั้นเอง เหอๆ พลาดเองตรงนี้และทั้งหมด

แต่ไม่เป็นไร เป็นประสบการณ์อีกอันนึงที่เก็บเกี่ยวมาได้

พร้อมกับความเข้าใจในคำสอนมากขึ้น

หากแต่สิ่งที่ปราถนานั้นได้รับพระเมตตาจากครูบาอาจารย์ทุกๆท่านเมตตาอย่างสุดๆแล้ว ณ ตอนนี้

แต่ทุกสิ่งก็จะต้องเป็นไปตาม "ลิขิต" ที่เบื้องบนได้กำหนดมา

มิ๋งๆมีความสุขมากขึ้นในระดับนึง และเสียใจน้อยลงมากๆ

เมื่อเทียบกับเมื่อสมัยเด็กๆ(กว่านี้)

บางอย่างเรารับรู้ไปก็ไม่ได้เกิดประโยชน์ รังแต่จะเกิดโทษด้วยซ้ำ(ในบางเรื่อง)

ดั่งเช่นเรื่องที่มิ๋งได้รับรู้มาวันนี้ เหอๆ

ไม่เป็นไร เราหยิบมันได้ เราก็วางมันได้ เพราะตอนนี้เราเข้าใจมันแล้ว(ในระดับนึง)

ทำการลบแอคเค้าไฮไฟว์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เพราะเราไม่ปราถนาที่จะเล่นมันอีกและ

เบื่อเล่นทีไร ได้เรื่องทุกที

วันนี้ง่วงละ สบายใจละ

สะสางเรื่องทุกอย่างกะ...เรียบร้อย

มีความสุขในทุกๆวัน

วันนี้บ่นน้อย เพราะ "ง่วง"

หลับซะ หลับซะ  เด็กน้อย

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มี......"

Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z Z z

อะนะ Blue Label ก็เป็นด้วยหรอ  เดี๋ยวไม่สวยนะ

ว่าแล้วก้อ.....

หลับซะ หลับซะ

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มี..."

Z z Z z Z z Z z Z z

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มือถือหนูหายอ่ะ ช่วยด้วย แงงงงงงงงงง

อยากร้องไห้ ฮือๆๆๆๆๆๆ

...................................................

พอละ จบ ไปละเรื่องมือถือ

พยายามจะทำความเข้าใจว่า ยังไงซะมันก็ถึงเวลา

เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง หากยังเป็นของมิ๋งอยู่

เฮ้ออออออออออ

แต่สังเกตมาระยะนึงแล้วล่ะ

ต้องมีอะไรกับวันพุธจิงๆด้วยอ่ะ

วันพุธทีไรจะต้องมี เหตุให้ ได้ เสีย เกิด ดับ

ของอะไรสักอย่างหรือหลายๆอย่างเสมอ

จะไม่ค่อยได้ไปเทวาลัยช่วงวันพุธเปนประจำ

แล้วก็มือถือหายอีก มะวานเลย โอยเพลีย

แต่จะว่าไป ไม่มีมือถือก็ดีนะ โลกส่วนตัวเยอะขึ้น

ไม่ต้องมีคนมายุ่งวุ่นวายกับเรานัก

อะไรๆก็เปนของเรา ทำได้เตมที่ ตามใจฉัน

ตอนนี้ก็เลยต้อง....มีความสุขเข้าไว้

แล้วก็ขอพรให้ได้มือถือกลับมา

สำหรับกะผม

มีวิธีแก้เบื่อโดยการ หาความสุข บนความทุกข์ของตัวเอง

สร้างสถานการณ์ขึ้นมา1สถานการณ์

เอาตัวเองลงไปเป็น 1 ในตัวแปรนั้น

แล้วดื่มด่ำกับทุกอารมณ์ในสถานการณ์นั้นๆ

เจ็บปวด เสียใจ ดีใจ

แน่นอนว่าตอนสุดท้ายอาจจะไม่ happy ending

แต่มันก้อแค่วิธีแก้เบื่อของข้าพเจ้า

แค่เล่าให้ฟังนะ

ยังไม่แนะนำให้ทำตาม

กลัวว่าเดี๋ยวจะยิ่งไปกันใหญ่

สำหรับกะผมน่ะ ... ชินละ

เบื่อก้อต้องไปหาความสุขบนความทุกข์ของตัวเองให้หายเบื่อ

เหมือนที่ "ท่าน" เคยสอน

" เกิดเป็นคน คน คน เข้าไว้ " 555+

ชอบคำนี้จัง "เกิดเป็นคน คน คน เข้าไว้"

ไปคน ต่อดีกว่า...