ขอความช่วยเหลือด้วยค่ะ ใครพอช่วยได้ก็ช่วยใครช่วยไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ ที่บ้านดิฉันได้รับความเดือดร้อนมากไม่สามารถที่จะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในสังคม(ที่ทำงาน)เดียวกันได้  เพื่อนฝูงเมินหน้าหนี้กันหมด ยามจนไม่มีใครอยากคบด้วย แม้แต่การแสดงความคิดส่วนตัวของแต่ละคนมองกันในแง่ลบ เรียกว่าไม่อยากคบคนที่มีปัญหา ดูถูกกันสารพัดจะพูด ทำไมเหยียดหยามกันขนาดนี้ คำพูดแต่ละคำของพวกเขามันแทงเข้าไปถึงหัวใจ น้องชายขับรถมอไซด์ไปชนกับช๊อปเปอร์ ขาหัก 3ท่อน พึ่งถอดเหล็กออก ไม่เท่าไหร่ พ่อก็มาล้มหน้าห้องน้ำที่บ้าน ไม่มีใครเห็น คลานจะขึ้นเตียงขึ้นไม่ได้ ขาเขียวช้ำ แม่กลับมาบ้าน สงสัยว่าข้าวไม่มีใครตักกิน ก็ขึ้นไปดูพ่อ เห็นพ่อกองอยู่ข้างเตียงพาไปส่งโรงพยาบาล สมองซีกซ้ายบวม ลำตัวข้างขวาไม่รู้สึก หมอบอกว่า เป็นอัมพาต ทุกวันนี้อยู่กันอย่างลำบากมาก เงินเดือนที่ออกมาทุกเดือนต้องส่งค่าบ้าน ส่วนที่เหลือก็เอาไว้ใช้ซื้อของใช้ของกินในบ้าน และต้องเสียค่ารักษาค่ายา  พ่อต้องใส่แพมเพิท ไม่งั้นจะถ่ายรดตัวเอง ต้องเปลี่ยนให้ทุกวัน น้องชายที่ขาหักก็จะเป็นคนดูแลพ่อ  ปัสสาวะต้องใส่สายเข้าไปในกระเพาะปัสสาวะ ปัสสาวะใส่ถุง ดิฉันทำงานคนเดียว ไม่พอ แม่ต้องขอออกมาทำงานเพื่อช่วยอีกแรง เป็น รปภ. ทีแรกหัวหน้าเขาไม่รับ เพราะแม่อายุ 60 กว่าปีแล้ว แม่ขอเขาทำและเล่าปัญหาให้เขาฟัง เขาก็ให้ทำวันแรกที่ไปทำแม่ปวดขา กว่าจะเลิกงานก็ 5 ทุ่ม สงสารแม่มาก ในบางครั้งต้องขอเบิกเงินล่วงหน้าจากหัวหน้ามาข้าวสาร ส่วนดิฉันเงินไม่มีเหลือ  ต้องเอ่ยปากขอยืมเงินจากเพื่อนที่ดิฉันเคยช่วยเหลือพวกเขา แต่ถูกปฏิเสธ ไม่มีใครช่วยเลยแม้แต่คนเดียว นำซ้ำไม่ช่วยแล้วยังนินทา ซ้ำเติมต่างๆ นานา แต่ดิฉันก็ต้องอดทน เพราะดิฉันต้องมีเรื่องที่ต้องคิดอีกมากมาย หัวหน้าเห็นดิฉันผิดปกติ ก็สอบถามดูเหมือนกัน ดิฉันก็เล่าให้เขาฟัง เขาก็ช่วยเงินมาบางส่วน แล้วบอกกับดิฉันว่ายังไม่ต้องรีบคืนมีเมื่อไหร่ค่อยคืน ไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่ตราบใดที่ดิฉันมีลมหายใจดิฉันต้องนำมาคืน คนเราล้มต้องมีวันลุกได้ดิฉันก็ต้องการความช่วยเหลือจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่มากก็น้อย แต่เงินที่ได้มาต้องไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เพียงคนละเล็กน้อย เพื่อยืดลมหายใจตัวเองและครอบครัว แต่ดิฉันมิกล้าที่จะระบุชื่อบัญชี อายมาก กลัวจะอยู่ในสังคมที่ทำงานไม่ได้หากผู้อื่นรู้เข้า จะต้องมีเสียงซุบซิบนินทา ถ้าท่านต้องการช่วยเหลือจริงๆๆก็โอนเข้าผ่านตู้ ATM เลขที่บัญชี 210-2300-842 (ธนาคารกสิกร)  สำหรับเงินที่ช่วยเหลือ ดิฉันจะขอทยอยโอนเงินกลับไปใช้คืนให้  ขอให้ส่งอีเมล์  ไปที่ www.bee_kit36@yahoo.com พร้อมกับส่งเลขที่บ/ช หรือเบอร์โทรศัพท์ของท่าน เพื่อที่ดิฉันจะได้โทรกลับค่ะ และได้กล่าวขอบคุณท่านบ้าง   ขอความกรุณาอย่าด่าดิฉันทางอีเมล์  ดิฉันไม่ใช่มิจฉาชีพ จิตใจก็หดหู่พออยู่แล้ว งงไปหมดทำอะไรไม่ถูก อย่าซ้ำเติมกันอีกเลย คงไม่มีใครเอาบุพการีตัวเองมาล้อเล่น