อะโห.... ดีมักๆ เลย

มีคนกล่าวไว้ว่า "ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ"  แล้วยังอธิบายไว้ว่า ใจนำก่อน ร่างกายจึงทำตาม

ในความคิดของคนห่างไกลอย่างผมน๊า  แค่นับได้ 50 ก็ดีใจแล้ว  คุณ nongnong ตั้งใจมากขนาดนี้เป็นเรื่องวิเศษสุดเลย  จะได้มากได้น้อยก็ตั้งใจแย๊ว ทำแล้ว แต่มะเสร็จช่ายมะ.... 

ก็ขอให้ตั้งใจทำต่อให้ครบตามที่ใจตั้งไว้ดีกว่าเนอะ  จะได้ถวายทั้งกาย และใจ ให้ท่านเน้อ

บางท่านผ่านมาคิดต่อให้ป๋ม  เลยบอกต่ออีกนิด  ก่อนจะฟุ้งกันไปมากกว่านี้

ม่ายช่ายบอกว่าให้ทำเยอะๆ นะ  นั่นจะกลายเป็นความโลภไป... ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ - ใจนำก่อน แล้วจึงให้กายทำตาม

แต่ก็ไม่ใจสั่งแล้ว คิดว่าจะทำ  แต่ไม่ทำดีกว่า  แค่นี้ก็สำเร็จ.....  ไม่ใช่อย่างนี้นะ อย่างนี้ละก้อทำอารายก็ไม่สำเร็จ เพราะมัวแต่คิดอย่างเดียว

ผมก็เห็นด้วยกับคนรับผลส้มนะครับ  เพียรในสิ่งที่ดี ทำเถอะครับ  นั่งสมาธิได้ทั้งสมาธิเพื่อให้เกิดสติ เกิดสติเพื่อให้เกิดปัญญา เกิดปัญญาเพื่อให้เห็นทางในการดำเนินชีวิตให้ทุกข์น้อยที่สุด

ช่วงที่ผมไม่สบายจากภูมิแพ้ขั้นทรมาน  เมื่อผมเกิดอาการทรมานจากสังขารที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ผมตั้งสติท่อง" โอม นมัส ศิวาย" ไปเรื่อย ๆ ใช้ชีวิตไปปวดหัวไปทรมานไป ผทท่องไปเรื่อย ๆ  เพื่อเป็นเป้าหมายให้จิตสงบ เผื่อให้ผ่านช่วงเวลาไปได้ด้วยสติ

หลาย ๆ คนที่ผมเห็นเพียรก่อปัญหาให้ชีวิตตนเอง ผมเน้นนะ เพียรก่อปัญหา... สู้เอาความเพียนนั้นมาก่อสิ่งดีแก่ตนเองไม่ดีกว่าหรือ  เช่นเพียรรอคิวเช่นคุร nongnong เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงกับการรอคิวเพื่อสิ่งที่ดีต่อตนเอง ไม่เสียเวลาไปกับการเพียรหาปัญหาเข้าตนเอง   .. แอบบอกว่า การทรมานจากการรอคิวมันก็มีนัยยะ ของมันนะ มันเป็นการกระทำการทรมารต่อตนเองเพื่อได้สิ่งที่ดีมาต่อตนเอง คุณเพียรแค่ไหนเสียสละอะไรเท่าไหร่เพื่อขอสิ่งที่คุณ ๆ ขอต่อองค์ท่าน  มนุษย์ล้วนมีกรรมเป็นของตนเองทั้งสิ้นทำให้ทุกอย่างมีข้อเสียเสมอ ๆ จากกรรมของตนเอง การที่จะได้ ได้ ได้ ได้ อย่างเดียวโดยที่ไม่เสียนั้นเป็นไปไม่ได้นอกจากซะว่าคุณ ๆ จะมีบุญเก่าเยอะแยะจนปราศจากกรรมชั่วจนกินใช้ไม่หมดซึ่งมันเป็นไปแทบไม่ได้ ฉะนั้นแอบเสียไปซะบ้างจากการทรมานจากการรอนั้นก็เป็นเทคนิคที่ควรแอบทำกันซะ...

ทำสมาธิผมเชื่อว่ามีแต่ดี เยอะดีกว่าน้อย แค่รู้จักพอดีและกาละเทศะนิดหน่อยคือเวลาและสถานที่  ย่อมได้แต่ข้อดีไปล้วน ๆ หากยกตัวอย่างแบบขำ ๆ ก็เช่นเดินผ่านอยู่แถวสี่แยกประดิพัทธ์นึกอยากทำสมาธิ นึกได้กระทำเลย ลงนั่งสมาธิเลยตรงทางเดินเท้าเลย อันนี้ก็เกินพอดี .. พอเห็นภาพนะ  นอกนั้นเพียรเรื่องทำสมาธินั้นเห็นแต่ข้อดี

เกิดเรื่องร้ายก็ระลึกถึงองค์ท่านขอให้ท่านเมตตาช่วยให้ผ่านพ้นไป  ดีแล้วผ่านแล้วก็ระลึกถึงองค์ท่านสม่ำเสมอ  ทุกข์ก็ระลึกถึงองค์ท่าน ผ่านทุกข์ไปได้ก็ให้คงการระลึกถึงองค์ท่านบอกเล่าความสุขที่ตนมี  จะน่ารักที่สูดดดดดดด

ต้องขอบคุณ คนรับผลส้ม และ คุณ asinatantra  มาก มาก เลยนะคะ ที่ให้คำแนะนำ และคิดว่าคำแนะนำนี้ มีประโยชน์มาก เลย ค่ะ

จะแอบบอกเหมือนกันว่า เวลานั่งสมาธิ แล้วจิตใจสบาย จนไม่อยากจะลืมตา  มีความสุขมากค่ะ  และก็อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป กลัวว่าสักวันนึงจะ

ไม่เป็นแบบนี้ค่ะ   ทุกวันนี้ เวลาอยู่เฉย ๆ จะนึกถึงท่าน แล้วสวด  โอม ศรีมหา คเณชะ นมัช  อยู่ เสมอ ค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้ขออะไรท่าน นอกจาก ขอ

ให้ท่านเมตตา ค่ะ  

สิ่งที่คุณแจง นั้นดีที่สุดแล้วครับ ระลึกถึงองค์ท่านแม้ยามสุขและยามทุกข์ มิต้องขออะไรเป็นสำคัญ เพียงแค่ระลึก ขอให้องค์ท่านมีความสุขและเมตตาคุณ..น่ารักที่สุดแล้วครับ

เนอะ คนรับผมส้มเนอะ..(แอบขอความเห็นแกลมบังคับให้ช่วยกันตอบต่อไป)

โอม ศรี มหา คเณชะ นมัส.......

รู้สึกดีมากเลยค่ะ

  อยากบอกว่า  หากใครมาถามถึงอดีต     จะบอกได้อย่างมั่นใจ และภูมิใจ เลยว่า  อดีต ช่างมัน   ปัจจุบัน ฉันมีความสุขมาก

เพราะทุกลมหายใจของฉันมีแต่ท่าน  มีแต่ โอม  ศรี มหา คเณชะ นมัช....

                                             กี่คราวกับความรัก   ต้อง ลงเอยด้วยน้ำตา

กี่คราวที่ล้าจนไม่อยากมีใคร  กี่คนที่เสาะหา ผ่านมาแล้วก็เลยไป ไม่มีใครเหมือนเธอ

                     เปรียบเธอดั่งจุดหมาย สุดท้ายของนักเดินทาง เมื่อเจอเธอแล้วก็ไม่อยากเจอใคร

ไม่มีใครอีกแล้ว ที่มีความรักจริงใจ เท่ากับเธอที่ให้ฉัน 

*** หยุดตรงนี้ที่ท่าน  ไม่ไปไกลแล้วใจ จะหยุดทั้งใจไว้ที่ ท่าน***

"โอม ศรี มหาพิฆเนศวร นมัช"

จ้า  ท่านฯ

ขอบคุณท่านอสินะตันตระที่มาบังคับแกลมขอความคิดเห็นจ้า...

ดีใจจังที่มีคนรักท่าน ระลึกถึงท่าน  ภาวนาบทนมัสการท่าน  ในทุกโมงยาม

ขอให้ความเพียรของทุกท่าน  นำปัญญา ความสำเร็จ และสันติสุขมาสู่ประเทศนี้  โลกนี้ และโลกหน้าจ้า....