ผมอสินะตันตระ รายงานตัวครับ

ไม่รู้ว่าเจ้าบ้านถามพวกเราเหล่าตันตริกด้วยหรือป่าว แต่ผมมาตอบคนแรกตามเคย อะครับ >>>>> ผมเป็นคนหนึ่งที่ถูกเจ้าบ้านพร่ำสอนเรื่องเก้าอี้ มาแต่อายุสิบห้าสิบหก  ให้สร้างเก้าอี้ของตนเอง  มาจนวันนี้อายุ ก้ออืมมมม อะนะ ผมมีเก้าอี้นั่งของผมเองแล้ว สำหรับผมมันนั่งสบายและสงบนิ่ง มีสีสรร มีความสุข   พอดีที่จะนั่งรอให้ได้กลับไปที่ ที่ผมจากมา อย่างสุขกายสบายใจ ส่วนในสายตาของคุรุ ,เจ้าบ้าน หรืออาจารย์คนอื่น ๆ ในตันตระ และคนอื่น ๆ ในโลกมนุษย์ นี้มองเก้าอี้ผมอย่างไรนั้น นั้นผมคงต้องลองไปถามดู อะครับ>>>>>

กราบขอบคุณเหนือหัวต่อคุรุทุกท่าน 

ขอบคุณเจ้าบ้าน ขอบคุณ 4 Kings Company ที่เลือกให้เมล็ดส้มกับกระผม

ผมอสินะตันตระจะดูแลเก้าอี้นั่งของผมเป็นอย่างดี และ จะดูแลต้นส้มของกระผม ให้แผ่ออกไปดังความหมายของ  ตันตระ  ดั่งคำท่าน บี๋ ที่ว่า

ตันตระแผ่ไพรศาล กว้างไกล หมื่น หมื่น ลี้

เก้าอี้มีหลายแบบ  แล้วแต่จะให้เลือก  แต่ก็มีอีกหลายอย่างที่เป็นปัจจัยในการเลือกเก้าอี้ เช่น  ต้องการเก้าอี้นั่งแล้วสบาย  หรือ เก้าอี้ที่สวยและดูดีแต่รูปลักษณ์  ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเลือกแบบที่สวย ดูดี นั่งสบาย และสมราคา

ต้องขอโทษที่ดิฉันต้องถามคุณ Asinatantra ด้วยว่า  ไม่ทราบว่าที่คุณมีเก้าอี้ที่นั่งสบาย และมีความสุขกับเก้าอี้ของคุณนั้น  เป็นเพราะว่า  คุณมีเก้าอี้ส่วนตัวของคุณแล้ว หรือเป็นเพราะว่า  คุณพอใจกับเก้าอี้ และมีความพอดีซึ่งกันและกัน

ตอบคุณริน

เก้าอี้ ในตันตระ เปรียบถึง หนทางของตนเอง วิถีแสวงหาความสุข และ วิถีดับทุกข์ของตนเอง  ใช่ครับผมมีเก้าอี้ของผมเองที่สร้างด้วยน้ำมือผมเองแล้ว  ช่วยอบรมสั่งสอนวิธี ต่อเก้าอี้ หลาย ๆ แบบ จาก คุรุ และเจ้าบ้าน ผมเองไม่ได้มองหรือสนใจว่าเก้าอี้ผม จะสวย หรือ ไม่ ดูใหญ่โต น่าเกรงขาม หรือไม่ เก้าอี้ผมมีกี่ขาผมก้อไม่รู้ อุปกรณ์ทำจากอะไรก้อไม่รู้อีก หากแต่ผมรู้ว่า  นั่งแล้วมีความสุข เมื่อเกิดทุกข์ ก้ออธิบายได้ และนั่งสบายเพื่อรอเวลากลับ. . .ครับ

ขอร่วมแสดงความเห็นและขอคำชี้แนะด้วยครับ

ที่ผมเข้าใจนะครับ " เก้าอี้ " คือจุดยืนในแต่ละบุคคลใช่ไหมครับ

และถ้าเราไม่สามารถต่อเก้าอี้ให้เป็นที่ถูกใจคนทุกคนได้ เก้าอี้ควรมีตัวเดียว หรือ ควรมีหลายตัวครับ

นู๋ต่อ  เก้าอี้ คือหนทางของตัวเราในตันตระครับ อาจจะใช้คำว่าจุดยืนก้อคงจะได้แต่ครอบคลุมได้น้อยกว่าที่จะบอกว่า  เก้าอี้เป็นหนทางของต่อเองครับในตันตระนะ   แน่นอนที่เก้าอี้จะมีตัวเดียว ( ตัวเดียวกว่าจะได้มา ก้อ เหนื่อยจะแย่แย้วนะ  ต่อจะเอาหลาย ๆ ตัวเลยเหรอ ) หากแต่บุคคลที่มีเก้าอี้หลายตัวนั้น  ในประสบการผมก้อเคยเห็นมา จะว่าไม่มีนั้นคงไม่ได้ทีเดียว หากแต่เป็นศาสตร์ สูง ทีเดียว ครับ

ใช่ครับ  เราไม่สามารถที่จะต่อเก้าอี้ได้ถูกใจคนรอบข้างเสมอไปหรอกครับ แต่หากทำได้ก้อจะดีมาก ๆ  หากแต่ที่สำคัญสุดคงต้องเป็นเก้าอี้ที่ต่อมาแล้วตัวเราเองนั้นนั่งสบายก่อน  เพราะเราต้องนั่งบนเก้าอี้ตัวนี้อีกหลายปีเชียวครับ กว่าจะได้กลับบ้าน .. หากเมื่อกลับบ้านแล้ว จะตั้งไว้ดูเป็นอนุสรณ์ ของการเรียนรู้ ก้อมิมีใครว่ากันครับ . .  ไม่งงนะ

ขอบพระคุณท่านอสินตันตระที่ช่วยไขข้อข้องใจให้ครับ เข้าใจครับ