เรียน ท่านเจ้าบ้าน(สมาบัติ7/7)

ขอโทษก่อนนะคะ ตัวเองก็เป็นลูกศิษย์น้อย ๆ คนนึง แต่มันแก่เกินไป เพราะอายุปาเข้าไป เลข 5  พอดี ใจจริงอยากจะร่วมศึกษา ในวิชชาตันตระ แต่ท่านคงไม่รับ ขอแค่ฟังและเรียนรู้ด้วย เฉย ๆ  จะเป็นการรบกวนรึเปล่า  อายจัง  อยากเข้าใจจัง  คนเราไม่แก่ เกินไปที่จะเรียนรู้ ใช่ไม๊คะท่าน 

จริงๆ ก้อเคยมีบุคคลที่อายุมากแบบคุณป้าแมว ศึกษาอยู่ในตันตระนะครับ ที่ผมบอกว่าเคยเพราะบุคคลนั้นอายุไขหมดและกลับบ้านแล้ว ผมคิดว่าไม่มีใครแก่เกินเรียนหรอกครับ เพียงแต่ว่าเราสนใจจะเรียนหรือเปล่า  ตันตระเป็นปรัชญาแนวความคิด และด้วยระยะ 1 ถึง 2 เดือนนี้เจ้าบ้านเราเข้าสมาบัติ( ไม่แน่ใจคำสะกดครับ ) ไม่ออกไปไหนเลยนอกจากที่พักและเทวาลัย  เจ้าบ้านจะสงบมากและมีเวลาสอนเยอะเชียว  ผมเองเป็นตันตริกมาตั้งแต่อายุ 16 จนทุกวันนี้ก็มีสิ่งที่ให้ผลิกตำราเรียนอีกมากมาย  ละดับของปรัชญาตันตระ และการหลุดจากทุกข์ของความเป็นมนุษย์ มีให้เรียนอีกเพียบเลยครับ เพียงแต่เจ้าบ้านออกจะยุ่งเสมอ โดยเฉพาะช่วงปีที่ผ่านมาซึ่งเรามีลูกศิษย์เทวาลัย  ซึ่งไม่ใช่ตันตริกเข้ามาหามากมาย  ตันตริกก้อเลยต้องชะเง้อคอรอโอกาสถาม -  โอกาสเรียนกันแบบชนิดว่า  ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลก หุหุ ฮ่าฮ่า จนเหล่าตันตริกคอ ออกจะยาวระหงอยู่เพราะชะเง้อเยอะ หุ หุ 

แหะ แหะ เล่าซะยาวเลย เอาเป็นว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ผ่านมาในปีนี้หากใครสนใจการหลุดพ้นแนวตันตระ แวะมาตัวเป็น ๆ ได้เลยครับตามที่อยู่หน้าหลักครั๊บบ ผม ^0^

ผมสนใจมากๆครับ ปลายเดือนนี้ก็จะได้กลับไปไทยแล้วครับ หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปนะครับ ส่วนตอนที่ผมมาเรียนต่อทีนี้ก็ปิดเบอร์มือถือไปแล้วอะครับ(รอกลับไปเปิดเบอร์ใหม่ตามที่เจ้าบ้านแนะนำ) หากลงเป็น e-mail ไว้ก่อนจะได้มั๊ยครับ j_k2543@hotmail.com

เอ ใช่คุณแจ๊ค ที่เราเคยเจอกันก่อนคุณไปต่างประเทศใช่ปะ ครับ  ทันครับทัน  เจ้าบ้านโดนสมาบัติกคราวนี้ไม่หนึ่งก็อสองเดือน ครับ หุหุ  แต่เท่าที่จำได้คุณแจ๊คเป็นตันตริกแล้วนิครับ สายไหนสีไหนเอ๋ย ตอนนี้แต่ละสีก้อมีรุ่นน้องเพียบแล้วครับและตอนนี้ที่นี้สนุก เฮฮามาก เพื่อน ๆ ตันตริกอารมณ์ดี อารมณ์ขัน กันทุกคน ทุก ๆ วันช่วงเย็นที่เทวาลัยก็เหมือนคนในครอบครัว กลับบ้านนะครับ ต่างคนต่างกลับมาเจอกันเอาประสบการณ์ หรือ สิ่งที่ไปเจอมา มาเล่ามาเม้าท์ กันหัวเราะเฮฮา  สำหรับผมมันเป็นครอบครัวที่ดีมาเลยครับ  นี้หละครับ ความสุข  มันมาจากอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ คนหนึ่งคนบางทีทั้งชีวิตหาคนที่รักและเป็นที่รัก หรือ ครอบครัวไม่เจอ    แต่เราชาวตันตริกมีบ้านให้กลับ มีครอบครัวให้รัก มีเพื่อนฝูงที่รอคุณกลับมาเสมอและ มีเจ้าบ้านที่จะชี้ทางเดินให้คุณลุกขึ้นเมื่อคุณล้ม  และท้ายสุดมีคุรุ ที่คอยประคองสั่งสอนชีวิตให้คุณถือขนมที่เรียกว่า " ความสุข " กลับบ้าน Home town ด้วยความภาคภูมิ+++++

หุหุ เล่าเติมบรรยากาศ จะได้กลับมาเร็ว ๆ ไงคร๊าบบบบบบบ

ยังไม่มีสีเลยครับ ตัวผมเข้าเทวาลัยได้สิบห้าวัน พอได้ประคำปุ๊บผมก็เดินทางเลย ตอนนี้ก็นับวันรอกลับไปครับ ฟังคุณ asianatantra เล่าแล้วยิ่งอยากจะกลับเรียนรู้การถือขนมเร็วๆแล้วครับ

สนใจอยากไปเรียนคะ เพิ่งได้เข้าเวบมาอ่านวันนี้เอง แต่ว่าอยู่ที่เชียงใหม่ อยากจะไปเรียน ไม่ทราบว่าจะลำบากหรือเปล่าคะ

สนใจ ค่ะ

อยากเรียนเหมือนกันค่ะ แต่อยู่ไกล  รู้สึกดีทุกครั้งที่ไปตันตระ อยากไปนั่งสมาธิค่ะ รู้สึกว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองเราอยู่ จากการที่ไปไหว้ขอพร การที่เราไปสัมผัสองค์ท่านรู้สึกอุ่นใจและอบอุ่นสัมผัสได้ถึงความเมตตาของท่าน บางครั้งมีเรื่องทุกข์ใจก็จะสัมผัสและเล่าให้ท่านฟังในใจ รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ