ระหว่างที่ได้มีการรอ...รอ...รอ คนที่เรารักกลับมานั้น 

เมื่อวันเสาร์ได้ไปกินข้าวกลางดึก... ดีใจเป็นอย่างมากที่เค้าคนนั้น คนที่เราแอบปลื้มถามเหมือนจะเป็นห่วงเรานะ แต่คิดว่าคงไม่ได้ห่วงเราหรอก คิดว่าเราคงจะเป็น

ทางผ่าน ของคำถามนั้นมากกว่า  เป็น ทางผ่าน เพื่อสื่อสารไปยังคนที่นั่งข้างๆ เราอีกทีมากกว่า คิดว่าน่าจะใช่นะ แต่ถึงแม้จะเป็นแค่ ทางผ่าน ก้อไม่เป็นไร บังเกิดความสุขใจเล็กๆ ในจิตใจ  อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป ไม่อยากให้เค้าคนนั้นได้รับรู้ว่าเราแอบปลื้มเค้าจริงๆๆๆ ปลื้มเค้ามากๆๆๆ กลัวว่าปฏิกิริยาของเค้าจะเปลี่ยนไป กลัวว่าเค้าจะไม่คุยกะเราเหมือนเดิม ถ้าเค้ารู้ว่าความรู้สึกของเราเปลี่ยนไป...