เจ้าบ้านสอนผมมาตั้งแต่ยังเด็กว่า  รักเปรียบเหมือนสามเหลี่ยม ขึ้นถึงจุดสูงสุดเมื่อไหร่ก้อต้องตกลงมาอยู่วันยังค่ำ แต่นะ ของหวานน่ากินวางอยู่ตรงหน้า ใครหละจะไม่หยิบขึ้นมากิน+++

ความรักจริง ๆ ก้อมีข้อดีนะ ลูกหยี เคยสังเกตุไหมว่า เวลาเรามีความรัก หรือแอบรักใคร  หน้าตาจะสดใส แรงเยอะ จิตใจเบิกบาน ++ ***ที่ลูกหยีแจงนี้มันหมายถึงรักที่มันขมแล้วนะสิ ใช่ไหม>>>>

เจ้าบ้าน สอนผมมาแต่เด็กเหมือนกันว่า ยังไงงานเลี้ยงก้อต้องเลิกลา  ... เข้าใจไหมเอย  ก้อเรารู้ตั้งแต่ต้นว่ายังไงเราก้อต้องตกลงมา  ยังไงงานเลี้ยงที่สนุกสนานนี้ก้อต้องเลิก...เราเตรียมตัวเอาไว้ซักหน่อยสิ ไม่ได้เหรอ

รักให้พอดี พอดี...

แต่ถ้าลูกหยี อยากรู้ว่าทำอย่างไรถึงจะเอาแต่ด้านดีของ รักมาใช้ ต้องตื้อถามเจ้าบ้านให้สอนเอาเองนะ ... แต่ผมรับลองว่า เป็นไปได้ และ มีจริง ๆ

จริงสินะ อย่างที่คุณอสินะตันตระได้กล่าว งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ความสนุกสนานย่อมต้องเลิก แต่เราก็ยังได้อมยิ้มนึกถึงช่วงเวลาที่เรามีความสนุกในงานเลี้ยงนั้นได้ ได้เก็บภาพความประทับใจ นึกเมื่อไรก็ยิ้มได้เมื่อนั้น นึกถึงอาหารรสเลิศ ขนมอันหอมหวาน ได้น้ำหวานอันชื่นช่ำ เก็บด้านดีๆ ไว้ นึกที่ไรก็สุขใจทุกที แม้บางมุมของงานเลี้ยงอาจเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบก็ไม่ต้องจดจำมัน วันเวลาอาจทำให้เราได้มีงานเลี้ยงที่สนุกสนานอีกครั้งหนึ่ง เพราะงานเลี้ยงก็ไม่ใช่ว่าเราจะจัดได้ครั้งเดียวในชีวิต ยังมีความหวังว่างานเลี้ยงที่สนุกสนานจะกลับมา