ขอบคุณมากครับ

ค่ะ   ติ๊ก  ต๊อก........ติ๊ก  ต็อก ๆ   ๆ   ๆ

ท่านบอกว่า  เป็นคำตอบที่ดิ้นได้ แล้วแต่พิจารณาเอาเอง  ไม่มีใครตอบได้ว่าของใครถูก  หรือของใครผิด

อาจจะเป็นฟ้าหลังฝน  ง่ะ   ขอมีส่วนร่วมด้วยนะ

ความคิดของป้า  จากคำถามที่ว่า ทำไมทำความดีแล้วไม่มีใครเห็นเลย และท่านคุรุได้ตอบว่า  เองคิดว่า ฝนจะตกไหม ?  และจะตกเมื่อไร ?

คือการทำความดีนั้น ทำได้แค่ไหนล่ะที่คิดว่าดีมาก จำเป็นต้องมีคนเห็น   แปลว่า  ทำแล้วหวังผล  ถ้าเราทำความดีด้วยความรู้สึกที่อยากทำ  มันจะไม่มีคำว่า ทำไม  ทำไปเรื่อย ๆ  เหมือนเมฆที่ค่อย ๆ  ก่อตัวจนเป็นก้อน แต่จะกลายเป็นเมฆฝนเมื่อไรนั้น  ก็ต้องรอเมื่อถึงเวลา   มันก็ตกเป็นฝน ทำให้เย็นชุ่มใจ นั่นแหละคือความสุข แต่เมื่อไรนั้น  นั่นสิ !    

ดังนั้น   อย่าไปคาดหวังกับสิ่งที่คิดว่าจะเกิด มันมีเวลาของมัน นี่ก็คือ เหตุผลของป้า   ทำดีไม่มีคนเห็น  แต่.........เห็น ก็เพียงพอแล้ว  

ฝนต้องตกแน่ แต่จะตกเมื่อไร ขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่ไอน้ำไปจับตัวเป็นเมฆ และเมฆก้อนเล็ก ๆ ไปรวมตัวกันเป็นเมฆฝนที่ใหญ่พอเมื่อนั้นฝนก็จะตก การทำความดีเมื่อเราทำไปเรื่อย ๆ สักวันหนึ่งคนก็ต้องเห็น แต่ถ้าความดีที่ท่านทำเป็นความดีที่มาก (เหมือนการรวมตัวของเมฆในหน้าฝนที่รวมตัวกันได้ง่าย ฝนก็จะตกเร็วหน่อย) คนก็จะเห็นเร็วหน่อย ถ้าเป็นความดีน้อย ๆ ก็มีคนเห็น คือคนที่เราทำดีกับเขา  และตัวเราเอง

การทำความดีทำไมต้องให้คนอื่นเห็น คนที่เห็นความดีที่เราทำก็คือตัวเราเอง ทำแล้วเป็นสุขแค่นี้ก็พอแล้วมิใช่หรือ แค่นี้ฝนก็ตกในใจเราแล้ว