“รู้หรือไม่ว่าเหตุใดใบไม้จึงไหว” สั่นหัวคือการกระทำแรกของข้าพเจ้า แล้วค่อยตอบว่าไม่รู้ “ลมพัดไง”ข้าพเจ้าตอบจนได้หลังจากที่ท่านคุรุก้มลงมามองหน้า แล้วพูดว่า “การจะเป็นผู้รู้ต้องตอบปรัชญาต่างๆให้ได้เสมอไม่ว่าจะถูกหรือผิดเพราะคำตอบนั้นเป็นเพียงแค่ความคิดของเราไม่ใช่ข้อสรุป” ตอบไปแล้วด้วยความภูมิใจ แหงนหน้าขึ้นมองท่านด้วยความภาคภูมิ แต่ท่านกลับส่ายหน้าช้าๆ แล้วตอบว่า “ใบไม้ไหว เพราะเรานิ่งกว่าใบไม้” “ใบไม้มันไหวของมันอยู่ตลอดเวลาเพียงแต่เราไม่เคยหยุดดูมันและหรือไม่ก็ไม่มีปัญญาสามารถจะเห็นมันได้ เมื่อเราหยุดนิ่งกว่ามันเพื่อสังเกตมัน เราจึงรู้ได้ว่าใบไม้ไหวไง  เสมือนคน ที่หยุดตัวเองเพื่อ รับรู้เรื่องบางเรื่องย่อมได้ผลดีกว่าการที่รับรู้เรื่องบางเรื่องโดยที่ไม่ได้หยุดพิจารณา ด้วยความตั้งใจ และทีนี้ เอ็งพร้อมจะหยุดนิ่งเพื่อเรียนกันต่อแล้วหรือยังล่ะ”

อ่านเรื่องของเขาไม่มีวันเข้าใจในความเป็นเขา แต่พอเป็นเรื่องของเราคำตอบที่ท่านสอนไว้ เอามาให้อ่านอีกที คงเข้าใจขึ้น ด้วยความเมตตาจากท่านคุรุ

แล้วคนเรา...ถ้ารู้ว่าทำสิ่งใดไปแล้ว ก้อยังเหมือนเดิม ยังวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น  หมายถึงว่ายังยอมโง่อยู่...

แบบนี้เรียกว่า เป็นความเคยชินที่จะโง่หรือไม่???

มันคงเป็นความเคยชินที่ยังยอมโง่อยู่ รู้ว่าสิ่งนั้นมันไม่ใช่ของดีแต่ก็ยังยินดีที่จะอยู่กับความโง่นั้นๆ แล้วคำพูดของหลายท่านก็ผุดขึ้นมาในหัวว่า "ก็เมื่อต้องการสิ่งนั้นก็ต้องยอมรับสภาพให้ได้เพราะเป็นคนเลือกเอง" นั้นสินะ ไม่มีใครมาบังคับให้เราโง่ แต่เราเองเลือกที่จะอยู่กับความโง่นั้นๆ อย่าไปโทษใครอะไรทั้งนั้นหากจะโทษก็โทษใจตัวเองที่ยังชินกับความโง่และมิอาจวางความโง่นั้นลงได้

ตอนนี้ได้ก้าวผ่านบททดสอบย่อยๆ ในการอยู่กับความโง่นั้น แต่คงได้คะแนนการสอบผ่านเกินครึ่งมานิดหน่อย กำลังพยายามทำคะแนนให้สูงขึ้นเพื่อให้ผ่านบททดสอบบทนี้ไป อย่างน้อยตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเมื่อสิ่งนั้นๆวนกลับมาแล้วเราควรปฏิบัติอย่างไร และทำให้รู้อะไรว่าสิ่งดีที่เราได้กระทำไปมิได้สูญสิ้นไปหมด ขอบคุณท่านคุรุที่เมตตากับศิษย์ผู้ยอมอยู่กับความโง่นั้นๆ

ก้อหวังเพียงแค่ว่า..สักวัน ความโง่นั้นจะทำให้ผ่านพ้น หรือชนะในสิ่งที่ต้องการได้อย่างงดงาม แม้ว่าจะต้องใช้ความอดทน หรือต้องฟันฝ่าอุปสรรค/ความโง่สักเพียงใดก้อตาม

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้ผ่านบททดสอบย่อยมาอีกหนึ่งบทถ้าให้คะแนนตัวเองถือว่าผ่านได้ด้วยดีการปรับอารมณ์และท่าทีได้นิ่งมากขึ้นไม่ร้อนรนทำให้ทุกอย่างพังไปอย่างที่ผ่านมา ตอนนี้ก็เลยนิ่งๆไปก่อนขอหยุดดูสถานการณ์เพื่อเตรียมรับเหตุกการณ์ข้างหน้าต่อไป ก็หวังว่าการอยู่กับความโง่นั้นๆ จะทำให้ชนะให้ได้ในสิ่งที่ต้องการเพราะเป็นผู้เลือกอยู่กับความโง่นั้นเอง

มาอีกแล้วเหตุการณ์ที่วนไปวนมา พยายามอดทนและอดกลั้นให้มันผ่านพ้นไป ให้นึกถึงเหตุการณ์ที่เคยผ่านมาว่าเป็นอย่างไร ก็ผ่านได้มา 1 ขั้นตอน แต่ถามว่าใจเป็นอย่างไรก็ยังมีเจ็บอยู่แต่เจ็บอย่างมีสติแล้ว คิดหาทางแก้คิดหาทางเอาชนะไม่ให้มันกลับมาวนที่เดิมให้ได้ สิ่งที่ได้รับรู้มันก็เพิ่มมากขึ้นทั้งเจ็บและทั้งเสียใจ ได้แต่ขอพรว่าอย่าให้สิ่งที่ได้รับรู้มาเป็นความจริงเลย อดทนอยู่กับความโง่ต่อไป ขอพระเมตตาขององค์เทพทั้งหลายเมตตาประทานพรด้วยเทอญ ขอให้อุปสรรคหมดสิ้นเสียที

การอยุ่กับความโง่มันทำให้เราต้องอดทนเป็นอย่างมาก อดกลั้นเพราะเรารู้ทั้งรู้ เจ็บก็ต้องยอมทำให้มันผ่านพ้นไปด้วยการตั้งสติ ทำให้เดินผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ขอบคุณพระแม่ที่เมตตาประทานพรให้แก่ลูกผู้ยอมอยู่กับความโง่

เป็นกำลังใจให้อีกคน...........ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี   ความสุขเป็นสิ่งหอมหวานโดยที่ไม่อยากรู้เลยว่ามันจริงหรือไม่  ยั่งยืนแค่ไหนไม่อยากรับรู้เลย

เกิดทุกข์ก็เริ่มนึกถึงคำพูดของท่านอสินะตันตระ ให้เทคำสอนจากกระเป๋า เอามาดูว่าเราจะแก้ทุกข์ได้อย่างไร คำสอนไหนเหมาะสมกับปัญหาและทุกข์นั้นๆ ตอนนี้เริ่มกระบวนการจัดลำดับขั้นลำดับตอน ก็คงจะเริ่มคลายได้บ้างอะนะ

อุปสรรคเป็นได้ทั้งบันไดให้ก้าวขึ้นไปหรือเป็นภูผาที่ขวางกั้น ขึ้นอยู่กับว่าจะมองมุมไหน

ความสุขมีมากเพียงไรขึ้นอยู่กับว่ามีความทุกข์มาเปรียบเทียบมากแค่ไหน

ช่วงเวลามันช่างเร็วเหลือเกิน กำลังจะก้าวผ่านไปอีก 1 ปี นั่งนึกเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา เฮ้อมีทั้งสุขและทุกข์(อันนี้มีมาบ่อยครั้ง) หวังว่าปี 2550 เหตุการณ์จะดีกว่า ทั้งสุขภาพกายและใจอ้อลืมไปอีกอย่างสุขภาพทางการเงินด้วยคงจะแข็งแรงกว่านี้ ขอสิ่งดีๆจงเกิดด้วยเทอญ