แหม..จะรับเลี้ยงเองก็เลี้ยงแมวไปซะแร้วค่ะ จะให้คนอื่นแล้ว เดี๋ยวคุณอสินะตันตระก็เหงาแย่สิคะ

ก็จะยังเก็บสมุนหมูไว้ 1 ตัวครับคุณหนุงหนิง...

อยากได้จังค่ะแต่ยายมีโกลเด้นรีทีฟเวอร์ตัวเท่าลูกวัวมันจะขย้ำไหมละเนี่ย

เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะคะ ชักอยากได้แล้วซิ แล้วเค้ากินอาหารอะไรละคะ

หวัดดีครับ คุณยายแก่(พิมพ์ชื่อนี้ทีไร ก็พลอยจะรู้สึกชราภาพไปด้วย)

บลูนี่กินอาหารเม็ดครับเพราะมันง่ายดีอะครับ..แต่เขมือบทุกอย่างที่กลืนได้...

ยายแก่รู้จักหน้า อิงลิชบลูด็อกนะ  มันจะเหมือนหมาในการ์ตูนครับ แบบว่าหน้าย่นๆ ตัวอ้วน ๆ เดินกาง ๆ บางคนจะกลัวบางคนจะชอบ  เป็นหมาพันธุ์ที่เลี้ยงค่อนข้างยาก  หมายถึงต้องดูแลเอาใจนะครับ ต้องอยู่ในที่อากาศไม่ร้อนมาก(ไม่จำเป็นต้องเป็นแอร์)  ไม่ชื้น และระวังเรื่องอาหารนะครับ เช่นแพ้เนื้อวัว ครับ

นิสัยไม่ชอบขยันครับคือหมายถึง ขี้เกียจนั้นเอง ชอบนั่งหรือนอนในที่มีอากาศเย็น ๆ หรือตรงหน้าพัดลมเป็นต้น  ตด เลอ เป็นกิจวัตร....

ข้อดี  เป็นหมาที่พฤติกรรมฮามาก(บรรยายไม่หมด)และเวลาเลี้ยงจะทำให้รู้สึกถึงเล่นตุ๊กตามากกว่าเลี้ยงหมา ครับ สามารถเลี้ยงกับหมาอื่นได้หรืออยู่กับเด็กเล็กได้เพราะ นิสัยตรงข้ามกับหน้าตาแบบสุดขั้ว...

ข้อเสีย  มีอาการแพ้ได้ง่าย ๆ พอแพ้อะไรขึ้นมา(เช่นอาหาร) ขนจะร่วงครับ...และจำเป็นต้องเช็ดหน้าย่น ๆ กับหางที่เหมือนหมูทุกวัน ๆ ละครั้ง

พิมพ์มันซะทีเดียวครับ  ลองศึกษากันก่อนนะครับ หากใครสนใจก็มาดูตัวเป็น ๆ ได้ครับ เพราะรักนะครับก็อยากให้มีคนที่พร้อมรับไป  อ๋อตอนนี้บลูนี่มีขนร่วงอยู่ ครับ กำลังหาอยู่เหมือนกันว่าแพ้อะไร?? และน้ำหนักน่าจะประมาณ 25 โล สูงไม่เกินเข่า ครับ

หรืออยากได้รูป  ลงอีเมล์ไว้ครับจะส่งรูปไปให้ดู...

ต้องขอโทษด้วยนะครับ...

เมื่อกี้ลองกลับไปนั่งคุย  กับบลูนี่มา!! (คุยยังไง) ลองอ่านดู

ผมนั่งลงแล้วถามบลูนี่ว่า  "เจ้าของเค้าไม่ว่างเลี้ยงบลูนี่แล้วนะ  จะลองอยู่กับผมไหม..ถ้าจะอยู่กับผมต้องอดทนนะ ตัวผมเองยังเอาตัวไม่รอดเลย " " ตด ฉี่ อึ น้อยลงกว่านี้ได้ไหมช่วย ๆกัน "

ปรากฎว่า ???  บลูนี่ยกขาหน้ามาวางที่แขนผมแถมมองหน้าทำตาซึ้ง....บลูนี่ทำซ้ำแบบเดิมตั้งสามครั้ง

เฮ้อออออ... เสียรู้หมา..... เอางี้ถึงเจ้าของเค้าไม่ว่างดูแลบลูนี่แล้ว ก็ขอผมลองดูซักตั้งสองตั้ง  ลองอดอยากด้วยกันดูก่อนแล้วถ้าผมไม่ไหว  ผมจะกลับมาขอความช่วยเหลืออีกที......

ขอบคุณทุกคนที่อ่าน และยายแก่ด้วยครับ

ก็เป็นอันว่าบลูนี่ได้อยู่กับคุณอสินะตันตระต่อไป......ดีใจด้วยนะบลูนี่

เวลาพิมพ์คำว่ายายแก่ ยายก็จั๊กกระจี้ ทู๊กกกก..ที งั้นเรียกยายเฉยๆก็ได้ค่ะ

นานมาแล้ว  นานมาก นานจนเกือบจำไม่ได้

ยายได้รับ  Email ฉบับหนึ่ง อ่านแล้ว

น้ำตาซึม เขาเขียนได้กินใจมาก ยายพอจำได้ดังนี้

ความในใจของหมา.......

ได้โปรดเถอะอย่าทิ้งผมเลย

ในชีวิตนี้ผมไม่มีใคร ผมไม่มีเพื่อน

ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน

ผมมีแต่คุณคนเดียว……………..

เวลาคุณเบื่อ คุณเหงา คุณก็ออกไปเที่ยว

ไปสนุกสนาน ไปหาเพื่อน ไปหาสังคมของคุณ......

แต่ผมไปไหนไม่ได้ ผมไม่มีใคร ไม่มีใครเลยจริงๆ

ผมมีแต่คุณคนเดียว อย่าทิ้งผม   อย่าทิ้งผม.....

ได้โปรดฯลฯ................................................

บลูนี่คงคิดแบบนี้ เขาถึงกราบวิงวอนด้วยการยกขาวางที่แขนของคุณ ถึง 3 ครั้ง....

ครับคุณยายแก่  ผมเคยอ่านเจอในเว๊ปของบลูด็อกเหมือนกัน.ชอบเหมือนกันครับ..ก็จริงนะครับและผมก็ชอบคำเขียนนี้ จริงๆ ... แต่เผิอญผมเป็นเลือดตันตระครับ  หากสิ่งใดที่เป็นปัญหาก็ต้องแก้ หรือเป็นทุกข์ก็ต้องแก้..จะไม่รั้งปัญหาเอาไว้เพราะสังคมกำหนดมาว่าถ้าเราทิ้งหมาแล้วเราจะเป็นคนบาป..คิดต่างใช่ไม๊ครับ   แต่ผมไม่เห็นด้วยกับเอาไปทิ้งที่วัดครับ อันนั้นความถูกต้องมันก็น้อยไปมากเกินไป  อย่างน้อยหากเลี้ยงไม่ไหวด้วยประการใดก็ตาม ก็อยากจะให้เจ้าของเดิมหาที่อยู่ที่ดีให้กับเค้าต่อไป...

อิอิ สมุนเบบี๋(บลูนี่)ซึ่งตอนนี้ต้องอยู่ในระเบียบแบบผมแบบเต็มตัว   ก็ทำได้ใช้ได้ครับผม...ถึงเจ้าของตัวจริงของบลูนี่จะไม่ได้ช่วยแล้ว  แต่ผมก็จะพยายามลองดูสักตั้งสองตั้งตามที่บอกหละครับ   หากไม่ไหวก็กะจะจับลอยใส่กระทงเดือนหน้าไปซะเลย....

ชอบแนวคิดของชาวตันตระจริงๆค่ะ

“มีทุกข์,มีปัญหา ต้องแก้ไข จะไม่รั้งปัญหาไว้” ถูกต้อง จริงแท้ แน่นอนค่ะ

เข้าใจค่ะ การเลี้ยงสุนัขสายพันธุ์ต่างประเทศนี่ไม่ใช่เรื่องง่าย

ทั้งการดูแลและค่าใช้จ่าย  

ยายเองจัดเป็นคนรักสุนัขชนิดสุดลิ่มทิ่มประตูเหมือนกันค่ะ

คิดดูเถอะค่ะ ยายทานข้าวแกงริมถนนจานละ 20.-

คุณน้องหมาเธอรับประทานอาหารเม็ด

ต้องอิมปอร์ตจาก USA นะคะ ม่ายงั้น...ขนร่วง

ยายหาหมอ 30.- รักษาทุกโรค

คุณน้องหมาเธอมีสัตว์แพทย์ประจำตัวอ่ะ

วันเกิด หรือวันสำคัญต่างๆของยาย

ของขวัญที่ยายได้รับจากคนใกล้ชิดแทนที่จะเป็นน้ำหอม

หรือเครื่องประดับสวยๆ สำหรับผู้หญิง

กลับเป็นปลอกคอ หรือวิตามินบำรุงขนไปซะ  เหอะ เหอะ

พูดไป เดี๋ยวคนเขาจะหมั่นไส้เอา แต่ที่จริงก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆค่ะ

ไม่งั้น จะมีคนซื้อสร้อยเพชรให้หมาใส่เหรอะคะ..จริงม่ะ

แหม..พอคุยเรื่องหมาละก้อเป็นงี้ทู๊กกก..ที คือมันติดพันอ่ะนะ

เป็นที่รู้กันดีในหมู่เพื่อนฝูงว่าถ้าต้องการอะไรจากยายต้องเอาใจหมา หุ หุ

เข้าทำนอง Love me Love my dog ประมาณนั้น

ความเว่อร์ของยายไม่สิ้นสุด ถึงขนาดเปิดกระทู้หมา

ในเวปบอร์ดส่วนตัวของยาย ให้เจ้าของหมา

ถอดหัวโขน ใส่หัว(ใจ)หมา เข้ามาคุย  แบบหมาคุยกันอ่ะนะ

โอ๊ย...สนุกสนานมาก ชนิดขำกลิ้ง ฮาตรึม  โห...ก็แต่ละคน

อายุอานามไม่ใช่น้อย ยังมาคุยเล่น โฮ่ง ๆ ฮ่องๆ ๆ กันอีก

ยังค่ะ ยังไม่หมดความเว่อร์  โรครักหมากำเริบ

ถึงขนาดแจกโปสการ์ดประกอบกลอนที่ไม่เอาไหน...

บ้านหลังน้อยหลังนี้ก็มีรัก
เป็นสุนัขตัวใหญ่ไม่ใจร้าย
ชื่อ"ฟางข้าว"ยอดชีวันขวัญใจนาย
รักมากมายดุจลูกสาวเจ้าของเรือน

เป็นของขวัญล้ำค่า"ผู้ว่า"ให้
นำกลับไปเลี้ยงดูอยู่เป็นเพื่อน
ทนุถนอมรักใคร่ไม่ลืมเลือน
สุนัขเลื่อนเป็นลูกถูกใจกัน

เลี้ยงอย่างดีมียา อาหารยอด
สั่งอิมปอร์ตเต็มที่ไม่มีอั้น
หาหมอตามตารางไม่ห่างวัน
สายสัมพันธ์แน่นแนบแทบตายแทน

ในวันพักจักพา"น้องหมา"เที่ยว

ไปเขาเขียว เขาใหญ่ ไปบางแสน

ไปว่ายน้ำ ไปสปา ไปหาแฟน

ทัวร์ต่างแดนบางครั้งถ้าตังค์มี

................ยินดีรับฟังเสียง แหว่ะ ......แหว่ะ.....ค่ะ

ที่พยายามเขียนเล่ามานี่ ยายมีเจตนาแฝงอ่ะนะ

เผื่อใครมีจิตศรัทธาบริจาคน้องหมาตัวเล็กๆน่ารักให้ยายดูแล

รับรองไม่ผิดหวังค่ะ จะเลี้ยงให้ “เสียหมา” ไปเลย

ชนิดหน่อมแน๊ม ออดอ้อน เป็นคุณหนู(หมา) อ่ะนะ

แต่สำหรับหมาใหญ่อย่างบลูนี่....คิดหนักอ่ะค่ะ

ลำพัง “ฟางข้าว” ตัวเดียวยายก็จะรับประทานแกลบอยู่แล้ว หุหุ

คนรักหมา ได้พูด ได้เล่าถึงก็มีความสุขค่ะ..ขอบคุณที่ทนอ่าน อิอิ

ช่วงที่อยู่ระหว่างการทดลองเลี้ยงบลูนี่ หากมีปัญหา อุปสรรค

หรือมีความคืบหน้าประการใด เขียนมาเล่าสู่กันอ่านบ้างนะคะ

โห..อยากฟัง จิง ๆ เหรอครับคุณยายแก่..ผมอะติดอันดับไร้ใจ อะครับ คนรอบข้างว่า ผมนะ เลี้ยงอะไร กลายเป็นเต่าหมด...หมากี่ตัว กี่ตัว มาอยู่กับผม กลายเป็นเต่าไปหมด เลี้ยงปลา ๆ ก็กระโดดออกมาจากน้ำมาตายข้างนอก ยังดีกว่าอยู่กับผม.... เลี้ยงคน คนก็กลายเป็นเต่า..จริง ๆ นะครับ

หุหุ  ถึงบอกไงครับว่าต้องถามเจ้าบลูนี่ก่อน  ว่าจะอยู่กับผมไม๊....มาลองดูกันสักตั้ง ไม่หมาทนเจ้าของใหม่ไม่ได้ ก็เจ้าของทนหมาไม่ได้ ????

วันนี้รีบโพสต์ๆๆๆ ไม่ทันได้ดู ไหงดำปี๋อย่างนี้ละค่ะ แล้ว***ตัวเบลอๆน่ะคือเป้าหมายและเหตุผลที่อุตส่าห์เขียนโม้ว่ารักหมาซะด้วย โธ่ๆๆๆๆ

คุณอสินะตันตระคนไหนน๊า อยากเห็นจริง จริ๊ง จะดูซิว่าไร้ใจจริงหรือเปล่า

ไม่เกินความสามารถยายหร๊อก.....ขอบอก

ไม่เกินความสามารถที่จะค้นหาว่าใครคือคุณอสินะตันตระค่ะ

หวัดดีครับคุณยายแก่.... ตกลงก็เรียกคุณว่า  ยายแก่ต่อไปนะครับ  มันทำให้รู้สึกว่ายังมีคนแก่กว่า  นะครับ อุอุ ชอบบบบบ

พักนี้มีคนอยากเห็นหน้าผมบ่อยจัง  เหย้ยยยย  ผมหาไม่ยากเลยครับ  แบบเจ้าบ้านว่าจะดักตีหัวผม อะ ง่ายนิดเดียวเพราะผมจะอยู่ที่เดินตรงเวลาเดิม เกือบทุกวัน แหะ แหะ ก็มันไม่ต้องคิดดีครับ  ทำซ้ำ ๆ กันทุกวัน ตั้งโปรกแกรมเช้าวันจันทร์ใช้ได้ถึงเย็นวันศุกร์....

หน้าตาผม นะ ใจดีครับคุณยายแก่   ถามอาจารย์ในเทวาลัยดูได้ว่าผมอะ หน้าตาใจดีขนาดไหน อิอิ แต่ อจ ดันกลัวผมกัน ก็ไม่รู้ทำไม...อาจจะเป็นนโยบายจาก พ่อผม  อะครับ ท่านว่าเป็นดาบที่ดี  ต้องเบา ต้องคม ต้องเล็ก พกพาสะดวก อย่าให้ศัตรูเห็น  แต่ฟันทีเดียวต้องตาย....ก็เลยประมาณว่า 

หน้าไม่ให้แต่ใจรัก (เพราะมันอยู่ในเลือด) อะคร๊าบบบบบบบบ

ตื่นแต่เช้าเชียวนะคะวันนี้ *-*

ตกลงค่ะยายแก่ก้อยายแก่ค่ะ คุยกับยายมากๆระวังเสื้อเปื้อนนะคะ ยายมันประเภท..... 

"พูดมากน้ำหมากกระจาย" อิอิ

วันนี้วันเสาร์ค่ะ มีเรื่องมันส์ๆให้ค้นหาอีกแล้ว โอ๊ยหนุกหนานๆ  แล้วจะมาเล่าให้ฟังค่ะ

ฝากความคิดถึง "บลูนี่"ด้วยค่ะ