ตั้งแต่ก้าวเข้ามาที่ตันตระเทวลัยแรกๆ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่เมื่อก้าวเข้ามาแล้วและเดินหน้าที่จะทำในสิ่งที่ตั้งมั่นให้ได้ เราใส่ความศรัทธาความเชื่อมั่นต่อองค์เทพลงไปในความคิด และขอสารภาพว่า เป็นเพียงเพราะหมดหนทางเป็นเพียงเพราะไม่มีทางออกจึงเห็นที่นี่เป็นที่พึ่งสุดท้าย จากวันนั้นจนวันนี้เราทำตามที่ท่านอาจารย์หลายท่านแนะนำ เชื่อและศรัทธาต่อองค์เทพ ว่าท่านจะโปรดเมตตา ไม่เพียงแต่สิ่งที่เราหมดหวังไปแล้วจะจุดประกายขึ้นมาใหม่ แต่แทบไม่น่าเชื่อการสวดยกดวงหรือการสวดบทดับทุกข์ในรัก จากวันนั้นจนวันนี้เป็นเวลากว่าสองเดือนที่เราหมั่นไปเกือบทุกอาทิตย์ เรากลับรู้สึกว่าเราแข้มแข็งและแข็งแรงขึ้น จนวันนี้เหตุการณ์ที่เมื่อก่อนเราคิดว่าอาจจะทำให้เราสะเทือนใจและร้องไห้ได้ แต่วันนี้เมื่อมันเกิดขึ้นเรากลับใช้เหตุผลไตร่ตรองและปล่อยมันไ เราไม่เคยคิดว่าเราจะทำได้ ถ้าไม่ใช่ตันตระเทวลัยคงไม่มีมูมู่ที่แข้มแข็งในวันนี้ ขอบคุณค่ะ