นั้นไงครับศาสตร์ของตันตระถึงไม่เหมือนที่อื่น ... ตามเจ้าบ้านแห่งตันตระเทวาลัย  กล่าวไว้ว่า

" ทุกข์และสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน วิธีเสพสุขและแก้ทุกข์จึงไม่เหมือนกัน"

และคนตันตระไม่ดูถูกคนอื่น.....

บางท่านอาจจะหาความพอดี ในตนเองได้บางท่านก็ไม่สามารถหาความพอดีในตนเองได้  ผมเชื่อว่าคุณที่อยู่ตรงกลางเองก็ยังชอบก๋วยเตี๋ยวเป็ดเจ้านั้นมากกว่าเจ้านี้ หรือข้าวต้มหมูร้านนั้นอร่อยกว่าร้านนี้  หรือแม้แต่รองเท้าคู่นั้นใส่สบายกว่าคู่นี้.... เรา ๆ ท่าน ๆ ทุกคนย่อมอยากหาสิ่งที่ดีกว่าให้ตนเองเสมอ ๆ นั้นแหละครับคำตอบว่าทำไมบางคนเลือกที่จะปรับ ในสิ่งที่ตนเองไม่พอใจ.....ตามที่คุณแจงว่าเทพเจ้าขีดเส้นกำหนดดวงชะตาเรานั้นก็ถูกแค่บางส่วนครับ  มันยังมีคำว่ากรรมเป็นผลแห่งการกระทำอีก ซึ่งมันมีกลไกกำหนดกรรมนั้น ๆ ของบุคคลนั้นๆ เองอีก   และถึงแม้ว่าจะบอกว่าเทพพระเจ้าเป็นผู้กำหนดไว้  ก็คงต้องบอกว่า  หากเราท่านเคยเป็นผู้มีอำนาจเหนือคนอื่น ในระดับมากพอแล้วหละก็ จะรู้ว่าสิ่งที่ถูกกำหนดแล้วก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้หากเกิดความพอใจขึ้น  จริงไหมครับ.....แต่มุมมองคนคนที่ไม่มีอำนาจคงต้องมองว่าจะเปลี่ยนยังไง?  เห็นไหมครับว่ามันต่างกัน....

การมีสติ  คือสิ่งดีแน่นอน ...... แต่ผมแนะเพิ่มอีกนิด เอาสตินั้นตรองต่อว่าหนทางที่สติตนเองเลือกเดินอยู่มันสำเร็จหรือไม่  คือตนเองมีความสุขหรือไม่?  จะดีขึ้นเยอะครับ

เพราะเมื่อมีชีวิตอยู่ในสังขารนี้ยังเสพสุขไม่สำเร็จ    ไม่ต้องหวังเรื่องเสพสุขหลังตายไปแล้วครับ....ตอนนั้นมันจะโหดร้ายกว่านี้เยอะ

ต้องบอกว่าการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ในกรณีนี้ที่คุณคนกลางถามก็คือกระทำให้มีในสิ่งที่ตนเองไม่มี  ฉะนั้นเปรียบเหมือน  การทำงานครับเราทำงานแลกเงินเดือน ซึ่งเงินเดือนที่เราได้รับมาเป็นเงินของคนอื่นคือเงินของนายจ้าง  หยุดทำงานเมื่อไหร่เงินก็กลับไปเป็นของนายจ้างเหมือนเดิม  เพราะฉะนั้นวิธีที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นคือมีกินมีใช้ต่อไปเรื่อยๆ  ก็คือทำงานต่อไป..

เหมือนเรื่องพื้นดวงครับ  ทำไปเรื่อย ๆ หยุดเมื่อไหร่ก็คืนกลับไปหาที่มา   แค่นั้นเอง....

ส่วนเรื่องต่างมุมต่างความคิดแก้กันไปแก้กันมาอย่างไรนั้น  ในทางไสย  ผู้แข็มแข็งกว่าคือผู้ชนะครับ ไม่มากหรือน้อยกว่านี้...ฉะนั้นหนทางที่จะวัดได้ว่า ดี ว่า สำเร็จ หรือไม่มันง่าย ๆ เองครับแต่มนุษย์มักจะทำไม่ได้  คือวัดจาก  ความสุขไงครับ ..ไม่ว่าคุณหรือผมหรือใคร ๆ จะเป็นอะไรก็ตาม ผู้วิเศษเหาะได้ บินได้ หรือนักวิทยาศาสตร์ หรือ นักปรัชญาศาสตร์  ก็ตามที หากเป็นแล้วมันไม่ก่อสุข  ก็ไร้ความหมายจริงไหมครับ...

สรุปว่าอะไรดี อะไรไม่ดี ไม่ได้อยู่ที่ว่ามันคืออะไรแต่มันขึ้นอยู่ที่ว่ามันสร้างสุขให้แก่บุคคลนั้น ๆ หรือไม่....

เป็นสิ่งที่ทำง่าย ๆ ด้วยตนเองแต่มักจะไม่ทำกัน...เท่านั้นเอง