ทุกข์อยู่ในใจ ไม่นำมาใส่ใจ ใจก็ไม่ทุกข์...

ประโยคที่เจ้าบ้านและคุรุสอนให้พวกเราครับ ปัญหากับทุกข์ นั้นต่างกันแต่เชื่อมโยงกันอยู่  มีทุกข์แค่ไหนปัญหาเยอะแค่ไหน ขอให้จิตพร้อม ใจพร้อม ร่างกายพร้อม  สู้ได้แน่นอน เมื่อผ่านพ้นไปได้ วันหนึ่งหันกลับมามองเรียนรู้กับมันและครั้งต่อไป ทำตอนจบของทุกข์ครั้งหน้าให้ดีขึ้นกว่าเก่า  ก็ถือว่าสำเร็จในระดับหนึ่งแล้วครับ...

อย่าคิดมาก ทุกข์กับมนุษย์เป็นของงคู่กัน ไปแล้ววว  มีอะไรไม่เข้าใจ หรือ อยากถามอะไร ก็แวะมาถามกันได้ครับ อาจารย์ที่นี้ทุกคนยินดีรับใช้องค์เทพครับ

เชิญครับ เชิญ

ตอบคุณกาณฑ์ ...ก่อนอื่น ผม ขอร้อง อะจ๊ากกก  "มีคนเรียกชื่อผมสั้น ๆ อีกแย้วววววว" ....ผมก็ได้แต่บ่น สอนตันตริกเท่านั้นแหละครับ  บ่นๆ สอนๆ ไปให้ตันตริกเดินตามทางไปให้ถึงบ้าน แต่ออกจะแนวบ่นซะมากกว่าสอนครับ...ส่วนหากคุณกาณฑ์อยากรู้ลำดับขั้นของตันตระ ผมคงตอบให้ไม่ได้จริงๆ นอกจากคุณเป็นตันตริกแล้ว  ส่วนทำไงถึงจะเป็นตันตริก นั้นอยู่ที่เจ้าบ้านท่านเดียวครับ หากเราเหมาะกับคุณและคุณเหมาะกับเรา  ก็คงเดินบนถนนกลับบ้านทางเดียวกันได้...

อีเมล์ผมคงขออนุญาติ สงวนไว้นะครับ ต้องขออภัยจริงๆ เพราะภาพลักษณ์และบุคคลิคนั้นไม่เหมือนที่คุณกาณฑ์คิดแน่นอน(คนที่ช็อกกับการเห็นตัวจริงผม มีหลายคนแล้วครับ) อย่าเลยดีกว่า เก็บไว้เป็นความรู้สึกที่ดีกันก้ดีออกครับ....

อ๋อ ลืมครับ บอกประตูไว้เป็นที่เจ้าบ้าน แล้ว ทำไงถึงจะได้พบก็แจ้งไว้ที่อาจารย์ตู่ ก็ได้ครับว่าสนใจศึกษาตันตระ เดี๋ยวอาจารย์ตู่ก็จะจัดการต่อเองครับ...

ส่วนถ้าจะถกกันทางความคิดก็ลงกระทู้ กันต่อไปเลยครับ...มีหลาย ๆ ตันตริกเข้ามาในนี้อยู่ ถึง จะ ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง