อยากรู้เรื่องอะไร หละครับลองถามมา? จะแจงให้

ด้วยบุคคลิคผมไม่ให้และนิสัยก็ไม่ให้ในการเป็นคุรุเหมือนเจ้าบ้านเลยทำให้เหนื่อยใจในการแจงบ้าง แต่ถามมาจะตอบแน่นอน การถามจะเป็นการบอกว่าคุณเข้าใจถึงไหนแล้ว...

ขยับเก้าอี้ จองที่นั่งแถวหน้าๆ

รอเรียน "ปรัญชา" ด้วยคน

**********

อ้าววว มะ เห็น ถามเลย... ตั้งแต่เด็กเริ่มเรียนมา คุรุท่านมักจะถามเสมอว่า   "ใครมีอะไรถาม"

พอโตมาถึงเข้าใจว่า  ถ้าไม่ถามมามันก็ไม่รู้ว่าเข้าใจถึงไหน ไม่งั้นก็จะกลายเป็นสอนหรือพูดเรื่องเดิม ๆ วนไปวนมา คนฟังก็ฟังไปเรื่อยๆ ไม่ได้เข้าใจอะไรเพิ่ม...

เพราะ ตันตระ คือการเข้าใจในทุกข์สุขของตนเองและเสพมัน  เมื่อความสุขของผู้เรียนคือ ไม่รู้จะถามอะไรอยากรอฟังเฉยๆ  กับ ความสุข ของผู้สอนคือ รอคนถามมาก่อน   มาพบกัน...ผลก็คือ  จะไม่มีความรู้ใหม่ ๆ เกิดขึ้นกับผู้เรียน  นั้นแหละ คือ สิ่งที่เกิดขึ้นขณะนี้

ขออนุญาตถามแทนได้ไหมคะ อยากได้ปรัชญาที่ปลอบใจตนเอง และเป็นแสงสว่างให้ก้าวเดินต่อไปได้ ในกรณีที่เราช่วยเหลือคนที่เขาลำบาก พอเขาดีขึ้นก็ถีบเราส่งแล้วยังด่าเราลับหลัง และให้ผู้หญิงคนใหม่มาดูถูกเราด้วย เราควรจะทำใจอย่างไรคะ

ขอบคุณท่านอสินะตันตระที่เข้ามาในกระทู้นี้นะ  เนื่องจากตั้งกระทู้แล้วงานเยอะแยะเลย ไม่ค่อยได้เช็คเมล์ หรืออินเตอร์เน็ตอื่นๆ เลย ต้องขออภัยที่ทำให้ท่านรอนานไปหน่อย.... : )

จากประสบการณ์ตรงในการเข้าไปในเทวลัย ระหว่าง "ลูกศิษย์" และ "อาจารย์" จะมีเส้นบางๆ ระหว่างเราทั้งสองฝ่ายเหมือนจะง่ายที่จะข้าม แต่กลับโดนกำแพงสูงใหญ่หนา ทึบ เรียบสนิท กั้นขวางเราทันที  เส้นบางๆ นี้คือคำสอนของตันตระ หรือไม่ 

และทำไมเป็นอาจารย์ ผู้มุ่งมั่นให้ศิษย์เข้าใจกรรม และลดทอน กลับมี พิธีกรรม ปรัชญา และเทววิทยา อันแตกต่างจากศิษย์อย่างเห็นได้ชัด 

มีครั้งหนึ่งได้ถูกถามว่า ทำไมแหวนถึงมีรูตรงกลางเหมือนโดนัท (พูดแล้วหิว) ก็เพราะว่าตรงกลางไว้เติมความรู้เข้าไปงัย หุหุหุ  แต่ทำไม๊ ทำไม !!!  เมื่อต้องการความรู้จากท่านอาจารย์แล้ว เส้นบางๆ จึงเปลี่ยนเป็นกำแพง

ความรู้ด้านนี้มันเป็นปัจเจก แล้วปัจเจกอย่างศิษย์โง่จะรู้บ้างไม่ได้หรอ  ก็เพราะว่ามันเป็นปัจเจกง่ะ

อยากเปลี่ยนกำแพงระหว่างเราเป็นระเบียง เป็นโต๊ะกินข้าว เก้าอี้สนามใต้ต้นลีลาวดี ม้านั่งยาวหน้าห้องประชาสัมพันธ์ ลานจอดรถ หรือทางเดินเข้าเทวลัยบ้างไม่ได้หรอ

ก็ศิษย์ไม่รู้นี่นา เลยถาม???  อยากเป็นศิษย์ที่ดีเลยอยากรู้  จะไม่รู้ก็ได้...เพราะตอนนี้ก็ทำเป็นไม่รู้อยู่

ตรงดีครับ คุณคนรับผลส้ม..

แต่เอางี้ ผมต้องบอกความจริงนี้ก่อนว่า อาจารย์ก็เป็นมนุษย์ครับ(ยกเว้น คนตัวผอมสุดไว้ หนึ่งคน)ในเทวาลัย ความเป็น เทวาลัย(คือผู้รักบูชาในเทพ) กับ ศาสตร์ตันตระนั้น ต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่มันเชื่อมโยงกันอยู่ อาจารย์ผู้เป็นอาจารย์ชั้นนำอาจจะเป็นเด็กนักเรียนยังไม่ประสีประสาในความเป็นตันตระเท่าไหร่นัก.. เหตุเพราะการบูชาเทพและปรัชญาตันตระนั้นต่างกันมากๆ ในแง่วิธีการและการกระทำ

ทีนี้ การบอกศาสตร์ของตันตระสู้ผู้ไม่ใช่ตันตระนั้นเป็นการเหมือนใส่ความคิดที่แปลกเข้าไปในบุคคลนั้นๆ ทำให้เกิดกรณีน่าสงสารมากกว่าดีมาเยอะแล้ว  และ บวกกับอาจารย์หลายๆ ท่านที่เทวาลัยก็ไม่ถนัดแนวเวช(ปรัชญา)ซักเท่าไหร่นัก  ซึ่งเป็นหลักการเรียนในตันตระแบบพื้นฐานอยู่แล้ว ว่าเลือกเรียนแบบต้นไม้หรือเรียนแบบเทียนไขก็ได้..

เผิอญคุณ คนรับผลส้ม  ถามกับผู้เรียนแบบเทียนไขเข้าพอดี  ก็ ได้ความเงียบกลับมาละครับ

ส่วนคำถามที่ว่า ทำไมพิธีกรรมของอาจารย์ และ ศิษย์ ถึงต่างกัน  นั้นตอบได้ว่า  อาจารย์ของคุณคนรับผลส้ม นั้นๆ ก็ยังเป็นนักเรียนตัวน้อย ๆ เหมือนผงธุลีเมื่อเปรียบเทียบกับตันตระแล้ว ในขณะที่อาจารย์สอนคุณให้รู้ ทุกอาจารย์ก็ต้องเรียรรู้ไปด้วยในตัวเอง

แหวน นั้นเป้นสัญญลักษณ์ของสีเขียว แปลว่า  ปัญญา ซึ่งผมเคยอธิบายไว้ในกระทู้ไหนไม่รู้ยาวยืด ดด  ซึ่ง ที่วางตรงกลางแปลได้หลายอย่าง จะหมายถึง  ความว่างเปล่าที่จะเติมความรู้ใหม่ ๆ เข้าไปเหมือนการทำน้ำในแก้วให้ว่างเผื่อรับน้ำใหม่ ๆ ก็ได้..

ความรู้ ถือ เป็นลาภ  เพียรไว้ครับ ถ้าไฝ่จะรู้จริง สิบ ยี่สิบ ปีกว่าจะรู้อย่างผม ก็ไม่สายยยยย เลยยยย

ของคุณทุกข์เพราะรัก เดี๋ยวมาตอบครับ  ยำไส้กรอกของผมมาแล้ว ขอไปโซ้ยยย ก่อนนะครับ ผมหิว มากๆ เลย

อาจารย์คะ..ถ้าเราอยากเจอคำสอนคำแนะคำตอบแบบต้นไม้มากกว่าเทียนไข ...เราควรเดินไปถามกับอาจารย์ท่านไหนได้บ้างคะ

ตอบคุณทุกข์เพราะรัก  ในแนวผมนะ ผมเลือกทำความเข้าใจซะว่า  มนุษย์ อย่างไรก็เป็นแบบนี้ การทำอะไรบ้างอย่างให้บางคนแล้วกลับโดนกระทำไม่ดีเป็นการตอบแทนเป็นเรื่องธรรมดา สามัญ ของความเป็นมนุษย์ครับ  หากแต่กลับกันว่า ได้รับสิ่งที่ดีกลับมานั้นสิ  ถึงเป็นเรื่องแปลก...

วิธีผมอาจจะแปลกในแง่คิด แต่มนุษย์มันเป็นแบบนี้จริง ๆ เมื่อเข้าใจในความจริงนี้แล้ว ถ้ารับมันได้คุณจะมองเรื่องราวแบบเข้าใจมากขึ้น  การกระทำที่หวังอะไรบางอย่างในทางกลับมา มักจะมีแต่ความผิดหวังกลับมา  คราวหน้ากระทำโดยไม่หวังดูครับ  ความหมดหวังจะไม่มา ทำด้วยความคิดบริสุทธิ์ดูครับ จะส่งผลดีมากกว่าด้วยซ้ำ  ส่วนในกรณีโดนกระทำไม่ดีตอบ  แนวผมนะ หากคุณแก้ทุกข์คุณได้ดีขึ้นแล้วเมื่อไหร่ ลองกระทำกลับดูครับเอาแค่เท่าที่เค้ากระทำเรา คือแค่ วาจา  มนุษย์ก็ดิ้นตายทนไม่ได้แล้วครับ... มนุษย์เป็นสัตว์น่าสงสาร ตรงที่ ระบบความคิดซับซ้อนมากจนหา ส่วนดีแทบไม่เจอ เพราะซับซ้อนมาก รู้วิธีคิด คิดเป็น แต่คิดให้ตนเองสุขไม่ได้  ...  ลองดูนะครับ

ตอบคุณ ^t^  เดินมาหาผมได้ครับ  แต่ผมกลับไม่ค่ำนัก นะครับ แค่อย่าเรียกผมว่า อาจารย์ เป้นใช้ได้ เพราะไม่ได้เป็น อะ คร๊าบบบบบ

ปัญหาคือ..ไม่รู้ว่าใครคือคุณอสินะตันตระ

วิธีแก้..ต้องไปแล้วถามจากใครสักคน

ประเด็นที่สงสัย..แล้วใครที่ถูกถามจะยอมบอกมั้ย???

เพราะปกติไม่ให้เปิดเผยตัวไม่ใช่หรอคะ คงรู้เฉพาะในหมู่ตันตริก ....แต่นู๋ไม่ใช่ตันตริกนินา- -"

แล้วมีอาจารย์ท่านอื่นอีกมั้ยคะ..ที่เป็นต้นไม้..แล้วใช้ทฤษฎีหาเหตุ ไม่ใช่ผิวผิว

ศึกษามาดีเชียวครับ คุณ ^t^ เรียกสองทฤษฎี ได้ดีทีเดียว

เหรอครับ เค้าไม่เปิดเผยผมกันเหรอครับ  ..ว้าแย่จัง!! คือภาพลักษณ์ผมมันไม่ดีเอาจริงๆ นะคร๊าบบบ กลัววิ่งหนีกันหมด  แถมเป็นผู้ชี้ เลยเอาไว้ชี้กันเอง ไม่เผื่อคนอื่น ซะ งั้น 555 อืมม..แต่ปัญหาคือ  เจ้าทฤษฎีหาเหตุนี้มันผม คนเดียวจริง ๆ ในภาคพื้นมนุษย์นี้  ทำไมถึงอยากหาเหตุละครับ มันจะทำให้ทุกข์หนักเชียวนะครับทฏษฎีนี้ เอางี้ครับ อาจารย์ที่ผมสอนเรื่องนี้ไปบ้าง มี อ.เลอ  อ.มี๋  และอีกคนหนึ่ง คือ วศินะตันตระ  อ.เลอและอ.มี๋  คงรู้แล้วว่าจะหาได้ที่ไหน  ส่วนวศินะตันตระ นั้น มาค่ำๆ วันศุกร์ คืนวันเสาร์ เจอแน่นอน ..วันอื่นเค้าอารมณ์ไม่ค่อยดีด้วยต้องไปโรงเรียนและโรงเรียน มิใช่ความสุขของเค้าเลยอารมณ์ป่วนนิดหน่อย พอศุกร์กับเสาร์จะกลายเป็นอีกคนอีกบุคคลิคไปเลย แต่นี้ใกล้จบแล้ว  น่าจะใกล้ปกติได้ทุกวันแล้วครับ...

ผมจะบอกยายตู่ไว้ให้ว่าถ้าคุณมาเทวาลัยให้ชี้ให้ผมดู แล้วผมจะเดินเข้าไปทัก เอางี้ดีไม๊ แล้วถ้าคุณไม่วิ่งหนีหรือหมดหวังในภาพลักษณ์ของผมไปก่อน เราคงจะได้คุยกัน.. เอางี้นะ

หุหุหุ ต้นไม้ หรือ เทียนไข ก็ไม่ตอบอะคับ ทำงัยดีละ

ศาสตร์ตันตระยากไปต่อการบอกเล่ามั๊งคับ คนรับผลส้มก็คงต้องรอผลส้มต่อไป บังคับส้มให้ออกผลไม่ได้

เคยเห็นนางฟ้าหรือเทพบุตรมั้ยคุณ t ถ้าเป็นหญิงก็นางฟ้าดีๆนี่เอง ใจดี พูดเพราะ ดูดีไปหมด ถ้าเป็นชายก็เทพบุตรล่ะคุณจริงๆนะ ผมเองก็ไม่รู้จักหรอกแต่อ่านคำตอบแล้วเชื่อว่าเดาไม่ผิดนะ

เออ...นี้คุณคนสร้างบ้านชมผมอยู่เหรอคร๊าบบบบ.แหมมม ดีใจ จริงๆ นานๆๆๆๆจะมีคนชมซักที  ที่ตันตระเทวาลัยตันตริกเรียกผมว่า "ปีศาจ" ก็หลายๆ ท่าน หรือ เดินหนีผมบ้างหละ หรือไม่ก็ ผมยืนอยู่ก็ไม่เดินผ่านบ้างหละ ยอมเดินกลับทางเดิม เดินอ้อมมั่งหละ  ดูดี๊!!!!  คร๊าบบบ....ผมออกจะดูคล้าย คีอานูรีย์ ขนาดนี้น่าาาา

คนรับผลส้มครับ ศาสตร์ตันตระ ไม่ยากเกินจะบอกเล่าหรอกครับ  แค่มองแง่ดีว่าเค้าสอนกันในหมู่ตันตริกซะละมากกว่า ทุกอกาจารย์ทุกตันตริกก็ยังมีบทเรียนที่ตนเองต้องเรียนต้องปฎิบัติมากมายเหมือนภูเขาหนังสือและบางท่านก็อาจจะมีการหวงวิชากันได้ เท่านั้นเอง เพราะพวกเราถูกสอนว่าความรู้มีค่ามากกว่าจะหาเงินซื้อได้ เลือดตันตระสำคัญกว่าชีวิต การคุยศาสตร์ลึกลงไปเกี่ยวกับตันตระ  ตันตริกพฤติกรรมปกติมักจะไม่ค่อยทำกัน ก็จะเหลือพวกเหลือขอโดนตัดหางปล่อยเทวลัยแบบผมนี้หละ ที่ไม่ค่อยจะกลัวผิดข้อไหนซักเท่าไหร่ที่จะนำมาถกอยู่ในนี้ได้ และอีกอย่างเจ้าบ้านก็ไม่รับลงทะเบียนและจ่ายค่าเทอมเข้าเรียนเหมือนการศึกษาทั่วไป ซะด้วยสิ...

ผมว่าเอางี้อย่าหมดความสบายใจคิดมากทุกข์ก่อนซะตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรียนเริ่มรู้  ถือว่าทุกข์ล่วงหน้าขาดทุนเห็นๆ ตามแนวตันตระ คุณอยากจะรู้เรื่องอะไรโพสมาผมจะเติมต่อให้อ่าน  ดีมั้ยครับ ??

Quote "ผมว่าเอางี้อย่าหมดความสบายใจคิดมากทุกข์ก่อนซะตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรียนเริ่มรู้  ถือว่าทุกข์ล่วงหน้าขาดทุนเห็นๆ ตามแนวตันตระ "

ไม่ทุกข์ดีกว่า ไม่ขาดทุนล่วงหน้า 555

รับผลส้มไปวันๆ ก็พอแล้ว แค่นี้ก็รับไม่ค่อยจะหมดอยู่แล้วล่ะ เอางี๊ด้วยความรักและศรัทธาต่อคณปติ และเทวาจารย์ สงสัยก็ค่อยถามละกัน ไปขอความเมตตาถามที่เทวาลัยเลย ขอบพระคุณท่านอสินตันตระเป็นอย่างยิ่งที่เฝ้ากระทู้นี้มาตั้งแต่ต้น

เห็นด้วยกับท่านasinatantra ค่ะ เพราะเท่าที่ได้ปฏิบัติมาว่าการที่เราทำใจให้มีความสุขด้วยความเป็นเหตุเป็นผลจะมีความสุขอย่างแท้จริงโดยที่จะไม่มีสิ่งที่ค้างคาใจอยู่เลย เพราะเราได้รับรู้เหตุและผล ของความเป็นไปของเราทำให้เราทำใจรับได้และมีความสุขกับมัน....และไม่หวังผลอะไรมากมายขอให้เราได้ทำในสิ่งที่เราคิดว่าดีแล้วและไม่เดือดร้อนใครเราก็มีความสุขแล้ว สุขแล้วที่เราได้ทำตามใจชอบ สุขแล้วที่ได้ทำในสิ่งที่ท่านเจ้าบ้านได้สั่งสอนค่ะ..ต้องขอบพระคุณท่านเจ้าบ้านมากมายจริงๆค่ะ