อ่านแล้วน่าคิดตามจริง ๆ 

มาแล้วคำตอบของท่านอสินะตันตระ รีบมาอ่านกันเถอะ ก่อนที่กรรมของเราจะไปละเมิดกรรมของคนอื่น  หยุดไว้ที่ตัวเรากันเถอะ

แสดงว่าอยู่ที่ตัวเราเอง ขอบคุณครับ

แน่นอนครับ  ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเองนี้แหละ ...

ประโยคที่คุรุ ผมสอนมา " ทุกข์มันอยู่ในใจ หากไม่นำมันไปใส่ไว้ในใจ ใจใยจะทุกข์ "

จริงแท้และแน่นอนที่สุด   อยู่ที่เราเองเท่านั้นจะชนะตนเองได้แค่ไหน (อย่าโทษคนอื่น)...หากมนุษย์หยุดคิดไร้สาระได้ ก็จะทุกข์เพียงน้อยนิด  อย่างไรมนุษย์ตั้งแต่เกิดมาก็เดินทางสู่ความตายทุก ๆ วินาที  มันไม่ใช่แง่คิดประชดชีวิตแต่มันเป็นความจริงที่ทำความเข้าใจซะ ยอมรับซะ แล้วก็เลือก จะตายอย่างช้าแบบสุขหรือแบบทุกข์ พอเลือกแล้วก็เริ่มเดิน รวยล้นฟ้า จนติดดิน นักปราชญ์ ขอทาน และทุกท่าน  จบเหมือนกันจากการเป็นมนุษย์นี้ คือ ตายแหง่ๆ  .. มันอยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้น ไม่มีใครทำได้

สาธุ

เข้าใจค่ะ....จริงๆนู๋ไม่น่าถาม เพราะรู้ว่าหลักของมันที่แท้ก็คือการปล่อยและวางนั่นเอง

แต่สมมตินะคะ..ว่า..

ในวันหนึ่งๆของทุกวัน คุณใช้ชีวิตไปตามปกติเหมือนคนทั่วไป แต่ในทุกๆวันนั้นจะมีใครที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาหาคุณ  แล้วก็ยกกำปั้นขึ้นเข้ามาชกหน้าคุณอย่างจัง เสร็จแล้วก็เดินจากไป เหตุการณ์ซ้ำอยู่อย่างนี้ทุกวันจนคุณจำหน้าเค้าได้    และอยากแจ้งความเพื่อจับเค้าคนนี้ซะ  เค้าจะได้ไม่มาทำร้ายคุณอีก..............

แต่ในขณะที่คุณจะไปหาตำรวจ   คุณกลับคิดได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นคงเป็นเพราะกรรมแต่ชาติปางไหนซักชาติที่เคยทำล่วงเกินต่อเค้าไว้  ชาตินี้จึงต้องรับกรรมในรูปแบบนี้ตลอดเวลา......คุณรู้สึกว่าอยากชดใช้กรรมนี้ให้หมดในชาตินี้ เพื่อจะได้ไม่มีชาติหน้าอีกต่อไป.....คุณล้มเลิกความคิดที่จะไปหาตำรวจแระ    เพราะคุณไม่อยากยกกรรมของคุณให้เป็นกรรมของคนอื่น  คุณจะขอชดใช้มันด้วยตัวคุณเอง......

เมื่อคุณเจอเค้าอีก เมื่อเค้ามาชกหน้าคุณอีก คุณได้แต่ขอร้องบอกให้เค้าหยุด    .....  แต่ยังไงเค้าก็ไม่หยุด คุณจึงได้แต่ยอมให้เค้าชกหน้าต่อไป(เพราะมัน..คือ..กรรม ช่างมันอยากชกก้อชกปายยยยย ตามซาบายยย.....) 

นานวันเข้าหน้าตาคุณเริ่มย่ำแย่ ตาโปน คิ้วแตก เลือดครั่ง ช้ำเลือดช้ำหนอง   เจ็บมั่กๆ.....ซ้ำร้ายกว่านั้นคือเค้าไม่ชกแค่คุณคนเดียว  เค้ายังชกคนอื่นที่ไม่มีทางสู้ให้เห็นต่อหน้าต่อตาคุณอีกด้วยนะ....

คำถาม..ถามว่า หลักปล่อยวาง จะใช้กับสถาณการณ์นี้ได้ตลอดรอดฝั่งมั้ยคะ  ในเมื่อเราเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ยังมีกิเลสตัณหา ยังไม่แกร่งดั่งหินศิลา?? ....(ไม่ได้ถามกวนหรือประชดนะคะ...จริงจังกับคำถามเที่ยวนี้มากๆ)

การแก้ไขมีหลายวิธีครับเชิญเทวาลัยดีกว่า

อีกข้อนะคะ

เรื่องการปล่อยและวาง.....เวลาที่ใช้หลักปล่อยและวางมากๆ.....มันทำให้กลัวตัวเองกลายเป็นคนเย็นชาจังค่ะ  เพราะในขณะที่คนอื่นร้อนเป็นไฟ เราดันรู้สึกเฉยๆไม่รู้สึกรู้สาอะไร เอะอะก็ช่างมันไปซะหมด

พอรู้สึกตัวอีกที...จะหยิบและจับสีสรรใส่ชีวิตให้คึกๆกะเค้าบ้าง หยิบขึ้นมาก็ดันรู้อีกว่ามันไม่ใช่สิ่งสำคัญของชีวิต สุดท้ายเราเอาไปไม่ได้  ก็เลยปล่อยมันลงเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว ซะงั้น.........งานนี้ ต้องแก้ยังไงคะ? 

ไม่ใช่ครับผิดประเด็น  การวางคือการวางทุกข์ของคุณลง  มิใช่การวางปัญหาลง..มีปัญหาต้องแก้ไข มีทุกข์ถึงจะวางลง

ตามที่คุณสมมุตินะ  ถ้ามีคนชกผมหนึ่งครั้ง ผมต้องถามก่อนว่าคุณมีปัญหาอะไรกับผมหรือเปล่า? เพื่อที่จะแก้ปัญหานั้นให้เสร็จ..หากคนเดิมหลังจากที่ผมถามแล้วยังชกผมอีก  ผมชกกลับครับ หากชกคนที่ผมรู้จักอีก ผมก็ชกกลับอีก..ไม่มีสาเหตุอะไรที่ต้องยอมนิครับ """ผมจะทำกับมนุษย์เท่าที่มนุษย์ทำกับผม เอาแค่นี้มนุษย์ก็แย่แล้วครับ ไม่ต้องทำมากกว่า " แต่ที่ผมหมายถึงคือ การวางทุกข์ลง ถึงผมตัดสินใจจะชกกลับและเกิดปัญหาฟ้องร้องกันที่ศาลต่อมา มันก็คือสิ่งที่เป็นเหตุอันสมควรกับการกระทำและความรู้สึกของผมนิครับ  มันคือการเข้าใจกับสภาพตนเองแล้ว เดินต่อไปด้วยความสุข..

ในสิ่งที่คุณ t เขียน คือ คุณเลือกจะให้เค้ากระทำ มันไม่ผิดเลยครับถ้าคุณไม่ทุกข์กับมัน  ที่ผิด ผิด เพราะคุณทุกข์กับมัน พอเข้าใจไม๊ครับ...

ปัญหากับทุกข์ มันคนละประเด็นกัน...

คนที่อยากชดใช้กรรมให้หมดในชาตินี้ ถือว่าเป็นความคิดที่ไม่ถูกทางครับ กรรมไม่มีวันหมดไม่มีวันหายกันได้ด้วยหนทางแบบที่คุณคิดอยู่ ...

การปล่อยวางที่คุณเดินอยู่ มันผิดประเด็นครับ  วางทุกข์คุณลงต่างหากที่ผมพยายามชี้  บางคนโดนชกแล้วยังมีความสุขก็มี โดนแบงค์ทวงหนี้แล้วยังมีความสุขก็มี  โดนทิ้งแล้วยังมีความสุขก็มี..

ผมถึงบอกว่า ความสุข ของตนเองคือผลลัพท์ของหนทางที่คุณเดิน..

วางแล้วไม่มีสีสรร ชีวิตจืดชืด นั้น เป็นเรื่องปกติที่มนุษย์ สายพุทธ เรียนมา ...วาง แล้ว ก็ วาง จนไม่เหลืออะไร

แต่ตันตระไม่ใช่  " หยิบได้วางได้ค่อยหยิบ วางได้หยิบได้ค่อยวาง " อันนี้คือสิ่งที่ผมชี้ตลอดเวลา  แต่คนมักจะวางไปเลยโดยหยิบไม่เป็นอีก กลายเป็นก้อนหินไปซะ .. แล้วอะไรคือหนทางที่ถูกต้อง  

หากคุณยอมรับและรู้จักทุกข์กับสุขของตนเองได้เมื่อไหร่  คุณจะหาหนทางเจอครับ ไม่ต้องรู้ของคนอื่น เอาแค่ของตนเองก็พอ เพราะเท่าที่ผมอ่านเหมือนคุณเลือกเดินในหนทางที่ถูกต้องตามแบบสังคมเป็น แต่คุณไม่มีความสุขในหนทางที่คุณเดิน ..ผมผิดหรือเปล่าครับ?

ขออนุญาต ถามคุณ  t หน่อยนึงนะ  แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นกรรมเก่าที่คุณทำกับเค้าไว้ มันอาจเป็นกรรมใหม่ที่เค้าเพิ่งทำกับคุณก้อได้  อย่างนี้ถ้าใครขโมยเงินคุณหรือโกงคุณ  คุณก้อไม่ไปแจ้งความซิ เพราะมันอาจเป็นกรรมเก่าที่คุณเคยทำกับเค้าก้อได้จริงม่ะ

ตอบความเห็นที่15

กงกรรมกงเกวียน.....วนไปก็เวียนมา

จะใช่กรรมเก่าหรือไม่ ไม่สำคัญ......เพราะถึงต่อให้เป็นกรรมใหม่  การตัดสินแก้ปัญหาแบบนั้นก็จะเหมือนเดิม

ถ้าโดนขโมยเงินหรือโกง....ถ้าเงินนั้นเป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว   นู๋ไม่แจ้งหรอก อยากจะได้อยากจะเอา ก็เอาไปเหอะ ดีกว่าเสียอย่างอื่น....หาเอาใหม่สร้างเอาใหม่ได้ครับ

ตอบ ท่านอสินะตันตระ

ไม่ผิดค่ะ....รู้ว่าทางเดินไหนที่เดินแล้วมีความสุข แต่ไม่สามารถเลือกเดินได้ ณ ตอนนี้เท่านั้นเอง

เรื่องของนู๋มันพูดยากอธิบายยาก...ถ้ามีบุญวาสนาได้เจอท่าน นู๋ขอคุยยาวนะคะ....

ใช้ ผงมหามายา และ เทพศาตรา เป็นประจำโดยระลึกถึงบารมีแห่งองค์เทวะ จะช่วยได้มากสำหรับการบรรเทากรรม จากเล็กน้อยก็สูญไป จากมากก็เหลือน้อย จากหนักสุดๆก็ทอนลงให้เป็นน้อยแต่หลายครั้ง ช่วยได้เยอะครับใช้สูตรตามนี้สำหรับผู้คิดบรรเทากรรมให้ราบรื่น

บรรเทากรรม

1ผงมหามายาเทพมนตรา

2ผงลัคนาเทวาสถิตธิยา

3ผงเทพศาตราฤทธิยา

4ผงมหาเวทย์ล่างปารมิตา

อย่างละเท่าๆกัน ใช้ผสมน้ำอาบครั้งละประมาณช้อนชา มากน้อยนิดหน่อยไม่เป็นไรครับสังเกตุดูว่าวันไหนที่เรามักมีปัญหาก็ให้อาบวันนั้น หรืออาบทุกวันก็ไม่ผิดครับ(ผสมน้ำเสร็จก็สวด"โอม ศรีลัคนา บริจินดาสาธุ 9 จบ)อาบราดรดตั้งแต่กลางอก แล้วอาบน้ำตามปกติครับ)

วันนี้ท่านเจ้าบ้านใจดีจัง!!??!!....

ขอบพระคุณมากๆนะคะ  กับอีกหนึ่งทางเลือกที่ท่านแนะนำให้