เนื่องจากเห็นว่าไม่มีใครตอบ..ผมก็มาจุ้นเหมือนเดิม

และ เนื่องจากถามว่า เอาแบบศิษย์ตันตระ ผมก็ตอบแบบตันตริกนะ ใจที่น้อมเคารพคือวิถีที่ตันตระเป็น..ใจเคารพ จิตเคารพ ท่าทางร่างกายสิ่งของไม่จำเป็นนัก ที่บอกว่า(นัก) เพราะไม่ถึงขนาดกระโดดขึ้นไปขี่คอเลย อันนั้นก็ถือว่าเกินพอดีไปนิดดดด

เพราะหากทำความเคารพด้วยวาจา จะเยอะมากเพราะที่นี้มีอะไรอยู่โดยที่ตามองไม่เห็นก็เยอะมาก หากแต่ตาเห็นแล้วค่อยเอ่ยวาจาทำความเคารพคงทำอย่างไรก็ไม่หมด

แต่หากต้องการจะจดไว้เผื่อกระทำความเคารพในขณะ ตั้งใจทำพิธีกรรมก็ได้ไปถามเจ้าบ้านได้ความมาว่า

" โอม หริ วิษณุ นมัช "

" โอม พรหม มา ประชาบดี สาธุ "

ขอบคุณครับ  ฮีโร่ในดวงใจของผม

ในฐานะคนเคยไป  เคยยิน (ที่เขาเล่าว่า)  อยากจะบอกท่านอาจารย์ทุกท่านในเทวาลัยว่าทั้งที่เห็นและไม่เห็นว่า  "ขอเห็นในสิ่งที่ตาเห็นก็พอ   สิ่งใดที่ตาไม่เห็น ก็ไม่เห็นดีกว่า" 

ถูกครับ ..ของบางอย่างเรื่องบางเรื่องไม่รู้ก็มีประโยชน์กว่านัก 

เพราะ

การได้ความรู้เปรียบดังการได้ลาภอันประเสิรฐ

และ

เมื่อรู้คุณก็ต้องจ่าย เสมอ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ขอให้ได้รู้ ยอมจ่ายมาหลายอย่างมาก แต่พอเข้าใจแล้วก็จึงได้เห็นระบบว่า รู้เท่าที่จะนำตนเองไปสู่ความสุขสงบแก่ชีวิตจนสิ้นลมในสังขารนี้ก็ถือว่า พอดี แล้วครับ

ชอบอีกแล้ว

"รู้เท่าที่จะนำตนเองไปสู่ความสุขสงบแก่ชีวิตจนสิ้นลมในสังขารนี้ก็ถือว่า พอดี"

สาธุ

"รู้เท่าที่จะนำตนเองไปสู่ความสุขสงบแก่ชีวิตจนสิ้นลมในสังขารนี้ก็ถือว่า พอดี"

จริงด้วยนะคะ บางสิ่งที่เรารู้ไปแต่มิได้ช่วยอะไร หรือรู้ไปก็อาจต้องจ่าย สู้ไม่รู้ไม่ต้องจ่ายดีกว่าด้วย จริงไหมคะ อิอิ..